Хазалбек Атабекаў

Хазалбек Бахцібекавіч Атабекаў (нар. 18 сакавіка 1967^[2]) — палкоўнік (з 2007 году), намесьнік камандуючага Унутранымі войскамі Рэспублікі Беларусь з 2018 году^[3]. Этнічны таджык.

Хазалбек Бахцібекавіч Атабекаў
па-расейску: Хазалбек Бахтибекович Атабеков
Род дзейнасьці	ахова парадку
Дата нараджэньня	18 сакавіка 1967 (58 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь
Адукацыя	вышэйшая
Месца вучобы	Менскае вышэйшае вайскова-палітычнае агульвайсковае вучылішча
Пасада	Намесьнік начальніка УВ МУС РБ[1]
Час	22 траўня 2018 — па сёньняшні дзень
Папярэднік	Юры Караеў
Дзеці	трое: сын і дзьве дачкі
Узнагароды

Біяграфія

У 1990 годзе скончыў Менскае вышэйшае ваенна-палітычнае агульнавайсковае вучылішча. У 1996 годзе атрымаў крапавы берэт з рук Дзьмітра Паўлічэнкі. Займаў пасаду камандзіра спачатку роты, а затым і батальёну ўнутраных войскаў.

У 2009^[4]—2012 гадах быў камандзірам 3-й асобнай Чырванасьцяжнае брыгады спэцыяльнага прызначэньня ўнутраных войскаў МУС (вайсковая частка 3214), затым — намесьнікам начальніка ўправы баявой і апэратыўнай падрыхтоўкі Галоўнай управы камандуючага ўнутранымі войскамі МУС Рэспублікі Беларусь^[5].

22 мая 2018 году прызначаны намесьнікам камандуючага ўнутранымі войскамі Міністэрства ўнутраных справаў Рэспублікі Беларусь^[6].

13 жніўня 2020 году на хвалі пратэстаў у Беларусі Аляксандар Лукашэнка ўзнагародзіў Атабекава мэдалём «За бездакорную службу I ступені»^[7].

Санкцыі

У 2012 годзе Атабекаву забаранілі ўезд у краіны Эўрапейскага Зьвязу^[8]. У Чорны сьпіс Эўразьвязу трапіў за тое, што «камандаваў разгонам дэманстрацыі 19 сьнежня 2010 году ў Менску з ужываньнем празьмернае сілы»^[9][10]. Эўрапейскія санкцыі былі зьнятыя 15 лютага 2016 году^[11].

2 кастрычніка 2020 году было аб’яўлена, што Атабекаў трапіў у санкцыйныя сьпісы ЭЗ й ЗША (Сьпіс спэцыяльна вызначаных грамадзянаў і заблякаваных асобаў)^[12][13]. ЭЗ ўвёў санкцыі супраць намесьніка камандуючага ўнутранымі войскамі МУС як адказнага за кампанію рэпрэсіяў і запалохваньня МУС пасьля прэзыдэнцкіх выбараў 2020 году: адвольныя арышты й жорсткае абыходжаньне зь мірнымі дэманстрантамі, у тым ліку катаваньні, а таксама запалохваньне й гвалт у дачыненьні да журналістаў^[2][14]. Акрамя таго, Атабекава ў свае санкцыйныя сьпісы ўключылі Вялікабрытанія^[15][16], Канада^[17], Швайцарыя^[18][19]. 20 лістапада да кастрычніцкага пакету санкцый ЭЗ далучыліся Альбанія, Ісьляндыя, Ліхтэнштайн, Нарвэгія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Ўкраіна^[20].

Сям’я

Х. Атабекаў жанаты. Мае трох дзяцей: сын і дзьве дачкі.

Узнагароды

• ордэн «За службу Радзіме»^[21],
• мэдаль «За бездакорную службу» III ступені (18 сакавіка 2005)^[22],
• мэдаль «За бездакорную службу» II ступені,
• мэдаль «За бездакорную службу» I ступені (13 жніўня 2020)^[23].