Этэр (міталёгія)

Этэ́р (па-старажытнагрэцку: Αἰθήρ — горнае паветра) у старажытнагрэцкай міталёгіі^[1] — верхні пласт паветра (неба), месцазнаходжаньне багоў, а таксама ягонае ўвасабленьне (пэрсаніфікацыя) — боства Этэр.

Этэр як частка сьвету — верхні (горны), найбольш лёгкі (тонкі, разрэджаны), празрысты й прамяністы пласт паветра, верхні пласт неба, якім дыхаюць і жывуць багі. Этэр дасягае вяршыні Алімпа, дзе знаходзяцца алімпійскія багі.

Па найбольш папулярнай вэрсыі, бог Этэр быў сынам Эрэба (падземнай Цемры) і Нікты-Ночы, братам Гемэры (Дня)^[2].

Па вэрсіі паэмы «Тытанамахія», Этэр і Гемэра былі бацькамі Геі-Зямлі, Урана-Неба^[3], Понта (Мора), Акіяна, Тартара. У выкладзе Гігіна, Этэр нарадзіўся ад Хаоса й Імглы^[4]. Па іншай вэрсіі, Этэр — бацька Зэўса^[5]. Зываецца бацькам вятроў^[6].