Юзэф Козел-Паклеўскі

Юзэф-Анджэй Козел-Паклеўскі (нар. 1845, маёнтак Сэрвач Вялікі, Вялейскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя, цяпер Вялейскі раён Менскай вобласьці — 31 студзеня 1915, Таліца, Расейская імпэрыя — удзельнік паўстаньня 1863—1864 гадоў на тэрыторыі Барысаўскага павету, прамысловец, філянтроп.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Юзэф Козел-Паклеўскі (неадназначнасьць).

Юзэф Козел-Паклеўскі
лац. Juzef-Andžej Kozieł-Pakleŭski

Юзэф-Анджэй Козел-Паклеўскі
Герб «Козел»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1845 маёнтак Сэрвач Вялікі, Менская губэрня, Расейская імпэрыя, цяпер Вялейскі раён Менскай вобласьці
Памёр	31 студзеня 1915 Таліца, Расейская імпэрыя
Род	Козел-Паклеўскія
Бацькі	Ян Напалеон Козел-Паклеўскі Юзэфа Толенсдорф
Жонка	Юлія-Амбражына Козел-Паклеўская
Дзеці	Юзэф-Вінцэнт Козел-Паклеўскі, Вінцэнт Козел-Паклеўскі, Тадэвуш Козел-Паклеўскі
Рэлігія	каталік

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Козел-Паклеўскіх уласнага гербу Козел. Бацька Каэтан быў судзьдзем, дзед Юзэф-Калясанты Козел-Паклеўскі быў уладальнікам маёнтку Сэрвач, маці Вікторыя паходзіла з роду Ліхадзіеўскіх гербу Ястрабец (герб). Да паўстання жыў у маёнтку Сэрвач, якім валодаў яго бацька^[1]. Падчас паўстаньня быў арыштаваны за намер далучыцца да паўстанцкага атрада, 22 красавіка 1863 г. быў зняволены ў лякарні г. Барысава, дзе ўтрымліваўся яшчэ 10 ліпеня 1863 г.^[1]. Яго маёмасьць на падставе распараджэньня віленскага губернатара падлягала сэквэстру^[1]. Пастановай Мураўёва 23 жніўня 1863 г. быў прысуджаны да пазбаўленьня правоў стану, канфіскацыі маёмасьці й ссылкі на службу шарагоўцам у Сыбірскія лінейныя батальёны расейскага войска^[1][2]. У 1865 г. служыў у 4 лінейным батальёне Заходняй Сыбіры у г. Омск^[1]. Дзякуючы сувязям сваяка Альфонса Козел-Паклеўскага быў накіраваны адбываць пакаранне на Таліцкі вінакураны завод, які належаў Альфонсу. З 1890 г. Юзэф стаў кіраўніком канторы Таліцкіх заводаў, упаўнаважаны па справах гандлёвага дома «Спадчыннікі А. Ф. Паклеўскага-Козел». Займаў шэраг пасад у Пэрмскай губерні. Ахвяраваў шмат грошай на развіцьцё адукацыі й мэдыцыны Ўрала. Пасьля яго сьмерці ў 1915 годзе, удава Юзэфа вяртаецца ў Вялікую Сэрвач для падзелу спадчыны паміж спадчыньнікамі. Старэйшы сын Юзэф атрымаў Вялікую Сэрвач. Вінцэнту дастаўся нядаўна пабудаваны маёнтак Людвінова з фэрмай сэрабрыстых ліс. Малодшы сын Тадэвуш атрымаў Кастыкі, у якім быў вадзяны млын.

Юзэф Козел-Паклеўскі разам са сваім пляменьнікам, сына Яна, Юзэфам.

Прыватнае жыцьцё

У высылцы ажаніўся зь Юліяй Амбражынай Козел-Паклеўская (1863—1938), якая была на 18 гадоў маладзейшай за яго й прыходзілася яму далёкай сваячніцай зь вількамірскай галіны роду Козел-Паклеўскіх. Яе бацька Павал Козел-Паклеўскі валодаў маёнткам Дзекшнэ Вількамірскага павету, удзельнічаў у паўстаньні 1863—1864 гадоў. У шлюбе мелі трох сыноў: Юзэф-Вінцэнт Козел-Паклеўскі — спадчыньнік маёнтку Вялікая Сэрвач, Вінцэнт Козел-Паклеўскі — афіцэр Войска Польскага і ахвяра Катынскага расстрэлу, Тадэвуш Козел-Паклеўскі — быў у 1942 расстраляны немцамі за ўдзел у канспірацыі Арміі Краёвай.

Унукі (па лініі сына Юзэфа Вінцэнта): Эліжбэта, Ізабэла, Юлія, Тадэвуш і Міхал, якія пражываюць у Польшчы.