Якуб Гузьней

Якуб Гузьней (1892, в. Гольчыцы, Слуцкі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя — ?) — беларускі грамадзка-палітычны і вайсковы дзеяч. Удзельнік Слуцкага збройнага чыну 1920 году, камандаваў першай ротай у Першай Брыгадзе войска БНР^[1].

Якуб Гузьней Якуб Амяльянавіч Гузьней
1892 — не раней за 1925
Месца нараджэньня	в. Гольчыцы, Слуцкі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Месца сьмерці	?
Прыналежнасьць	Расейская імпэрыя, Беларуская Народная Рэспубліка
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1914—1921
Званьне	паручнік
Камандаваў	1 ротай Першай брыгады Першай брыгады Войска БНР
Бітвы/войны	Першая сусьветная вайна Польска-бальшавіцкая вайна Слуцкі збройны чын

Удзельнік Першай Сусьветнай вайны. Ваяваў на Паўночным фронце ў складзе 5-й расейскай арміі^[1].

Пасьля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 году актыўна працуе ў беларускім вайсковым руху. Дэлегат зьезду беларусаў-вайскоўцаў паўночнага фронту ў Віцебску^[1]. Удзельнік Першага Усебеларускага Зьезду ў Менску^[1]. Сябра Цэнтральнай Беларускай Вайсковай Рады^[1]. Падчас польска-савецкай вайны – рэзэрвовы афіцэр Беларускай вайсковай камісіі^[1].

Удзельнік Слуцкага Збройнага Чыну, паручнік^[2], камандаваў першай ротай у Першай Брыгадзе войска БНР^[3]. Пасьля ліквідацыі Слуцкага паўстаньня, жыў у Заходняй Беларусі^[1]. Далучыўся да антыпольскай партызанкі^[1]. Пачынае супрацоўнічаць з савецкімі ўладамі^[1]. У чэрвені 1924 нелегальна трапляе ў Менск, дзеля ўдзелу ў ліквідацыйным зьезьдзе Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянэраў^[1].

Па вяртаньні ў Заходнюю Беларусь нелегальна перабіраецца ў Летуву, дзе 23 жніўня 1924 просіць палітычнага прытулку^[1]. Працаваў пры прадстаўніцтве БНР у Коўна, належаў да групы Цьвікевіча^[1].

Пасьля 1925 далейшы лёс невядомы.

Літаратура

• Слуцкі збройны чын 1920. у дакумантах і ўспамінах., Менск, Медысонт, 2006.