Януш Куртыка

Януш Куртыка (па-польску: Janusz Kurtyka; нар. 13 жніўня 1960 году ў Кракаве — пам. 10 красавіка 2010 году пад Смаленскам) — польскі гісторык, галава Інстытуту нацыянальнай памяці (2005—2010). Доктар габілітаваны гістарычных навук (2000).

Януш Куртыка
Janusz Kurtyka
Дата нараджэньня	13 жніўня 1960(1960-08-13)[1]
Месца нараджэньня	Кракаў
Дата сьмерці	10 красавіка 2010(2010-04-10)[1] (49 гадоў)
Месца сьмерці	Пад Смаленскам
Прычына сьмерці	Катастрофа Ту-154 пад Смаленскам
Месца пахаваньня	Ракавіцкія могілкі
Месца вучобы	Ягелонскі ўнівэрсытэт
Занятак	мэдыявіст, гісторык
Навуковая сфэра	гісторыя
Месца працы	Інстытут нацыянальнай памяці
Сябра ў	Польскае гістарычнае таварыства і Society of Friends of Science in Przemyśl[d]
Навуковая ступень	габілітацыя[d][2] (8 сьнежня 2000) і доктарская ступень[d][2] (29 чэрвеня 1995)
Навуковы кіраўнік	Антоні Гансяроўскі[d][3]
Узнагароды	Вялікі крыж ордэна Адраджэньня Польшчы Крыж камандорскі з зоркай ордэна Адраджэньня Польшчы Ордэн «За заслугі» III ступені
Януш Куртыка ў Вікісховішчы

Скончыў гістарычна-філязофскі факультэт Ягелонскага ўнівэрсытэту. Дзейнічаў у Незалежным згуртаваньні студэнтаў і Салідарнасьці, быў выкладчыкам у вышэйшых школах. Цікавіўся генэалёгіяй, гісторыяй сярэднявечча. Апублікаваў больш за 140 навуковых працаў і артыкулаў.^[4]

29 сьнежня 2005 году быў абраны галавой Інстытуту нацыянальнай памяці — установы, якая займаецца дакумэнтаваньнем злачынстваў камуністычнай сыстэмы ў Польшчы. 7 красавіка 2009 году ўзнагароджаны Крыжам камандорскім з зоркай ордэна Адраджэньня Польшчы.

Загінуў 10 красавіка 2010 году ў авіякатастрофе пад Смаленскам.

16 красавіка 2010 году пасьмертна ўзнагароджаны Крыжам вялікім ордэна Адраджэньня Польшчы ^[5].

Выбраныя публікацыі

• Konspiracja i opór społeczny na Podkarpaciu w okresie PRL (red.), 2007,
• Odrodzone królestwo. Monarchia Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego w świetle nowszych badań, 2001,
• Latyfundium tęczyńskie. Dobra i właściciele (XIV—XVII wiek), 1999,
• Tęczyńscy. Studium z dziejów polskiej elity możnowładczej w średniowieczu, 1997,
• Generał Leopold Okulicki «Niedźwiadek» (1898—1946), 1989.