Ян Самуэль Бэкер

Ян Самуэ́ль Бэ́кер (гады жыцьця дакладна ня вызначаныя) — саксонскі дойлід XVIII стагодзьдзя^[1], вучань Яна Зыгмунта Дэйбля.

Ян Самуэль Бэкэр
Jan Samuel Becker
Род дзейнасьці	архітэктар
Дата нараджэньня	1730-я
Месца нараджэньня	Саксонія
Месца сьмерці	Менск?
Занятак	архітэктар
Ян Самуэль Бэкэр у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся на пачатку 1730-х у Саксоніі. Магчыма, навучаўся ў майстэрні дрэздэнскага архітэктара Ё. К. Кнёфэля(de), пасьля якой быў прыняты ў Саксонскі будаўнічы дэпартамэнт.

У сярэдзіне XVIII стагодзьдзя зьявіўся ў ВКЛ. З 60-х рокаў працаваў у князёў Сапегаў^[2].

Удзельнічаў у праектаваньні Дзярэчынскага палацу, перабудове палацу, касьцёлу дамініканаў, Петрапаўлаўскае царквы і кляштару базыльянаў у Ружанах^[1]. За сваю працу над палацам архітэктар атрымаў ад Сапегаў пажыцьцёвую пэнсію 2160, а пасьля 2520 злотых^[3].

Паводле інвэнтару 1793 року вядома, што за Бэкерам лічылася аднапавярховая драўляная хата ў Ружанах, а апошняе дакумэнтальнае пацьверджаньне яго пражываньня тут датаванае 1808. Апошнія пэнсійныя выплаты зьдзейсьненыя ў Менску, дзе, магчыма, і памёр дойлід.

Сярод ягоных іншых працаў касьцёл сьв. Станіслава ў Няміраве. Акрамя праекту перабудовы ружанскіх уладаньняў Сапегаў, захаваліся таксама й праекты для іхніх уладаньняў у Вільні, Высокім, Дзярэчыне, Крыстыянпалі. Дзякуючы Самуэлю Бэкеру палацава-паркавае мастацтва на Беларусі дасягнула якаснага эўрапейскага ўзроўню, а ягоныя творы сталі ўзорам беларускага клясыцызму^[4].