Барыс Забораў

Бары́с Абра́мавіч Забо́раў (16 кастрычніка 1935, Менск — 20 студзеня 2021, Францыя^[3]) — беларускі і францускі жывапісец і графік, сын мастака Абрама Заборава.

Барыс Забораў
Дата нараджэньня	16 кастрычніка 1935(1935-10-16)[1]
Месца нараджэньня	Менск, БССР, СССР[1]
Дата сьмерці	20 студзеня 2021(2021-01-20)[2][1] (85 гадоў)
Месца сьмерці	XVIII акруга Парыжу[d], Парыж, Францыя[1]
Месца пахаваньня	Крэматорый-калумбарый Пер-Лашэз[d]
Месца вучобы	Маскоўскі дзяржаўны акадэмічны мастацкі інстытут імя Сурыкава[d] Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Занятак	маляр, мастак-гравэр, скульптар
Сябра ў	Беларускі саюз мастакоў і Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Жанры	партрэт
Плынь	рэалізм[d]
Барыс Забораў у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

З 1949 па 1954 год навучаўся ў Менскай мастацкай вучэльні, потым у Інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна Акадэміі мастацтваў СССР. У 1956 годзе перавёўся ў Маскоўскі дзяржаўны мастацкі інстытут імя В. І. Сурыкава, скончыў яго ў 1961 г. па спэцыяльнасьці «мастак тэатру».

Быў сябрам Саюза мастакоў БССР (да 1979).

Жыў у Менску, у 1979 годзе эміграваў. Жыў у Францыі ў Парыжы.

Творчасьць

Працаваў у галіне кніжнай графікі і ў розных жанрах станковага жывапісу.

Займаўся мастацкім афармленьнем кніг. Сярод іх зборнік вершаў баўгарскіх паэтаў «Ад круч балканскіх», «Вей, ветрык» Яна Райніса, «Гамлет» і «Санэты» У. Шэксьпіра, «Выбраная лірыка» Я. Купалы, «Раскідач» Р. Барадуліна, «Кароль Мацюсь» Я. Корчака і інш. Зрабіў ілюстрацыі да твораў Ф. Дастаеўскага («Пакорлівая»), А. Пушкіна («Казка аб цары Салтане»), О. Ўайльда «Казкі». У Нацыянальным мастацкім музэі Рэспублікі Беларусь захоўваецца каля 50 графічных аркушаў Б. Заборава.

Выканаў 7 кніжных знакаў (эксьлібрысаў)^[4].

У калекцыі Нацыянальнага мастацкага музэя Рэспублікі Беларусь знаходзяцца 5 жывапісных палотнаў 1960 — 1970-х гадоў: партрэты Ўладзімера Маякоўскага і эстонскай мастачкі Імры Арэк, карціны «Палескія музыкі» (1968) і «Зімовае сьвята», апошняе да эміграцыі палатно «Рамантычны пэйзаж» (1977).

17 лютага 2009 году мастак перадаў музэю карціну «Гумно» (2008)^[5].

З 27 кастрычніка па 10 сьнежня 2010 году творы Барыса Заборава экспанаваліся ў Нацыянальным мастацкім музэі Рэспублікі Беларусь^[6].

Дзmве карціны Заборава захоўваюцца ў карпаратыўнай калекцыі Белгазпрамбанка ў Менску^[7].

З 2014 году расейскі літаратурна—мастацкі часопіс «Знамя» пачаў друкаваць біяграфічныя ўспаміны Б. Заборава «То, што нельга забыць»^[8].

Карціна Барыса Заборава «Аўтапартрэт з мадэллю захоўваецца ў галерэі Уфіцы ў Фларэнцыі^[9].

Пра яго

• Дакументальны фільм «Мастак Барыс Забораў» (1996; рэжысэр — Валер Рубінчык)^[10]