Барыс Стральцоў

Барыс Стральцоў (1926; в. Хутар Быхаўскага раёну, цяпер Беларусь — 2009, Менск) — беларускі пісьменьнік і публіцыст. Адзін з заснавальнікаў навуковай школы беларускай журналістыкі і «кароль» беларускага нарысу. Кандыдат гістарычных навук (1968), доктар філялягічных навук (1978), прафэсар (1979). Заслужаны дзяяч культуры Рэспублікі Беларусь^[1].

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Стральцоў.

Барыс Стральцоў
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Барыс Васілевіч Стральцоў
Нарадзіўся	1 сакавіка 1926 вёска Хутар, Быхаўскі раён, Магілёўская вобласьць, Беларуская ССР, СССР
Памёр	18 кастрычніка 2009 Менск, Беларусь
Пахаваны	Паўночныя могілкі[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	Журналіст
Гады творчасьці	1963—2009
Жанр	Абразок, апавяданьне, аповесьць і раман
Мова	Беларуская
Дэбют	Зборнік апавяданьняў «Насьледнік» (1963)
Значныя творы	Раман «Між крутых берагоў» (1980)
Прэміі	Прэміі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь (2001), Беларускага саюзу журналістаў і Міжнароднай канфэдэрацыі журналісцкіх саюзаў
Узнагароды	Ганаровая грамата Вярхоўнага Савету Беларусі

Жыцьцяпіс

У 1951 г. паступіў на завочнае аддзяленьне філялягічнага факультэту Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту (БДУ), які скончыў у 1956 годзе. Працаваў у беларускамоўных газэтах «Чырвоная зьмена», «Літаратура і Мастацтва» і «Зьвязда» (1953—1969). З 1969 г. загаднік катэдры тэорыі і практыкі савецкай журналістыкі БДУ і намесьнік рэдактара часопіса «Весьнік БДУ» (1969—1998). З 1999 г. прафэсар катэдры сацыялёгіі журналістыкі БДУ. Дасьледаваў жанры публіцыстыкі. Аўтар манаграфіяў «Публіцыстычнасьць інфармацыйных жанраў» (1973), «Аналітычныя жанры» (1974), «Публіцыстыка: жанры, майстэрства» (1977; прэмія прэзыдэнта РБ 2001 г.)^[2], «Дзясятая пяцігодка ў беларускім нарысе» (1980), «Асновы літаратурна-мастацкай творчасьці» (часткі 1—2, 1999) і «Асноўныя творчыя мэтады ў журналістыцы» (2000). Мастацкія творы прысьвячаў жыцьцю на вёсцы і клопатам моладзі: зборнікі апавяданьняў «Насьледнік» (1963) і «Сыходзяцца бальшакі і прасёлкі» (1969), аповесьці «Вячэрняя плянэта» (1975) і «Мэтраном памяці» (1977), раман «Між крутых берагоў» (1980), зборнікі абразкоў і апавяданьняў «Чарадзейны туман» (2000)^[3] і «Капусьнік, або лад жыцьця» (2007)^[4]. Таксама быў аўтарам 4 сцэнароў дакумэнтальных фільмаў і склаў 5 мастацка-публіцыстычных альбомаў^[5].

Ушанаваньне

У 20-ы Дзень беларускага пісьменства, што ладзіўся ў нядзелю 1 верасьня 2013 г., на будынку раённага цэнтру культуры ў Быхаве адкрылі памятную дошку ў яго гонар^[6].