Скорагаворка

Скорагаво́рка^[1], быстрамо́ўка^[2][3] — фальклёрны твор, пабудаваны на спалучэньні гукаў, якія перашкаджаюць хутка й выразна вымаўляць словы; жанр народна-паэтычнай творчасьці. Скорагаворкі пашыраны ў дзіцячым фальклёры й выкарыстоўваюцца для трэніроўкі дыкцыі. Напрыклад: «Пекар Пётар пёк пірог».

Зборнікі беларускіх скорагаворак

• «Мама Мышка сушыла шышкі» (1983) аўтар Янка Саламевіч
• «Прыгаршчы языкаломак» (2011) аўтар Анатоль Клышка
• «Падарожжы па бездарожжы» (2012) аўтар Скарбнік Хука
• «Воз вёз лёс»^[4] (2013) аўтар Рыгор Барадулін

Іншыя кнігі, у якіх можна знайсьці скорагаворкі

• «Беларускае літаратурнае вымаўленьне» (2006) аўтар Андрэй Каляда
• «Дарынка-весялінка»^[5] (1999) аўтар Міхась Пазьнякоў