Іван Рыгоравіч Паўлоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Паўлоўскі.

Іван Рыгоравіч Паўлоўскі (5 ліпеня 1922, в. Латыгаль, Сенненскі павет, Віцебская губерня — 22 ліпеня 2007, Масква) — савецкі дзяржаўны дзеяч. Міністр шляхоў зносін СССР (1977—1982). Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР ад Кемераўскай вобласці (1977—1984). Член ЦК КПСС (1981—1986). Кандыдат эканамічных навук (1969).

Іван Рыгоравіч Паўлоўскі
Нараджэнне	5 ліпеня 1922(1922-07-05)[1] Латыгаль, Сенненскі павет, Віцебская губерня, РСФСР
Смерць	22 ліпеня 2007(2007-07-22) (85 гадоў) Масква, Расія
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Партыя	КПСС
Член у	ЦК КПСС
Адукацыя	Ленінградскі інстытут інжынераў чыгуначнага транспарту (1950) Аршанскі эксплуатацыйны тэхнікум (1941)
Навуковая ступень	кандыдат эканамічных навук
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся 5 ліпеня 1922 года ў в. Латыгаль Сенненскага павета Віцебскай губерні.

Пасля заканчэння Аршанскага тэхнікума чыгуначнага транспарту (1941) працаваў на Свярдлоўскай чыгунцы, дзе прайшоў шлях ад дзяжурнага па станцыі да начальніка буйнога чыгуначнага вузла. У 1947—1972 гадах працаваў на Паўднёва-Усходняй, Паўднёва-Уральскай, Прыволжскай чыгунках начальнікам станцыі, першым намеснікам начальніка, начальнікам чыгункі.

У 1972—1977 гадах — намеснік міністра — начальнік Галоўнага ўпраўлення руху, у 1977—1982 гадах — Міністр шляхоў зносін СССР. Быў адхілены ад працы пасля лістападаўскага пленума ЦК КПСС 1982 года, на якім Генеральным сакратаром ЦК КПСС быў абраны Юрый Андропаў, які раскрытыкаваў працу савецкага транспарту^[2].

У 1982—1984 гадах — першы намеснік Пастаяннага прадстаўніка СССР у Савеце эканамічнай узаемадапамогі. З красавіка 1984 года — персанальны пенсіянер саюзнага значэння.

У пачатку 1990-х гадоў быў прызначаны членам Экспертнага савета пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі.

Памёр 22 ліпеня 2007 года ў Маскве. Пахаваны ў Маскве на Траякураўскіх могілках.

Навуковая дзейнасць

Аўтар кніг, прысвечаных развіццю чыгуначнага транспарту «Рэгіянальныя праблемы планавання адзінай транспартнай сеткі» (1970), «Праблемы і перспектывы развіцця транспарту» (1980), «Моя дарога» (2002)^[3].

Узнагароды

• Герой Сацыялістычнай Працы (1971)
• Ордэн Леніна
• Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (двойчы)

Зноскі

1. Павловский Иван Григорьевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. Михаил Горбачёв. Жизнь и реформы Архівавана 31 жніўня 2018. // Горбачёв-Фонд
3. Паўлоўскі Іван Рыгоравіч