Ігар Уладзіміравіч Голубеў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Голубеў.

І́гар Уладзі́міравіч Го́лубеў (10 чэрвеня 1961(1961-06-10), Віцебск, СССР — 1 сакавіка 2024(2024-03-01)^[1], Масква) — беларускі скульптар.

Ігар Уладзіміравіч Голубеў
Дата нараджэння	10 чэрвеня 1961(1961-06-10)
Месца нараджэння	Віцебск, СССР
Дата смерці	1 сакавіка 2024(2024-03-01)[1] (62 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Мазурынскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	скульптар
Жанр	манументальная скульптура і станковая скульптура
Вучоба	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут
Член у	Беларускі саюз мастакоў

Біяграфія

У 1990 годзе скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут, вучыўся ў Анатоля Анікейчыка, Анатоля Арцімовіча. Удзельнік мастацкіх выставак з 1992 года. З 1996 года — сябра Беларускага саюза мастакоў.

Жыў і працаваў у Мінску. Пахаваны на Мазурынскіх могілках у Віцебску^[A].

Творчасць

«Вечны вандроўнік» — помнік Язэпу Драздовічу ў Мінску. Скульптар Ігар Голубеў, архітэктар Вячаслаў Марухін.

Працаваў у манументальнай і станковай скульптуры. Стварыў помнікі Язэпу Драздовічу (1993)^[2], «Архангел Міхаіл, які перамагае дракона» (1996), Ефрасінні Полацкай (1999; усе ў Мінску), Напалеону Орду ў Іванаве (1997)^[3], Уладзіміру Караткевічу ў Оршы, Ефрасінні Полацкай у Полацку, Васілю Цяпінскаму і Сымону Буднаму ў дворыку БДУ ў Мінску^[4], выканаў бюст Мікалая II для Старой Русы (Расія)^[5]. Выканаў скульптуры «Бабёр, які сядзіць на лаўцы» ў Бабруйску (2005), «Андрэй Полацкі» ў Полацку (2008), «Русалка» ў Лепелі (2009), «Скабар» у Пскове (2014)^[6], «Маці Божая» ў Мёрах^[7], «Закаханыя» (разам з Сяргеем Сотнікавым) на станцыі Багушэўская ў Багушэўску (2024)^[8]. Аўтар станковых кампазіцый «Памяці загінуўшых у гады Вялікай Айчыннай вайны прысвячаецца» (1992), «Пісьмо з фронту» (1992), «Грунвальдаская бітва» (1993) і іншых^[9].

Заўвагі

1. сектар 23, нумар 11/15