Аляксей Уладзіміравіч Полазаў

Аляксей Уладзіміравіч Полазаў — інжынер-архітэктар^[1].

Аляксей Уладзіміравіч Полазаў
Дата нараджэння	1820
Дата смерці	1903
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Полазаў.

Біяграфія

З 25 мая 1851 года працаваў звышштатным тэхнікам у будаўнічым аддзяленні віленскага губернскага праўлення^[1]. З 13 ліпеня 1872 года малодшы інжынер у тым самым аддзяленні^[2].

З 12 верасня 1885 па 1903^[3] год на пасадзе віленскага губернскага архітэктара^[4].

Памёр у 1903 годзе.

Творчасць

Архітэктар спраектаваў у Віленскай губерні каля 40 праваслаўных цэркваў і іншых культавых пабудоў^[5]. Шмат займаўся рэстаўрацыяй розных будынкаў у Віленскім Старым горадзе.

Асобныя творы

Царква прападобнай Марыі Егіпецкай (Вілейка).

Бізнес-цэнтр GO9  (літ.)

Непабудаваны праект Віленскай харальнай сінагогі аўтарства А. Полазава

Царква ў Куранцы

Абедзве лідскія сінагогі

Пярэдні фасад з праекта Вялікай лідскай сінагогі

• праект царквы ў імя святой прападобнай Марыі Егіпецкай у Вілейцы (1865)
• праект Свята-Раства-Багародзіцкай царквы ў Куранцы (1866)
• праект Лідскай Вялікай сінагогі (1892)
• праект Лідскай сінагогі 1893 года (1892)
• праект будынка па Георгіеўскім праспекце ў Вільні (1893), у якім цяпер размяшчаецца бізнес-цэнтра GO9  (літ.)
• рэканструкцыя Дома сігнатараў  (руск.) (1893-95)
• праект перабудовы Свята-Успенскай царквы  (літ.) ў Тургялеі (1897)
• праект Царквы Адведзін Панны Марыі  (літ.) ў Гялваняі  (літ.) (1897)^[5]
• праект будынка па Георгіеўскім праспекце ў Вільні, дзе цяпер размяшчаецца Музей грошай  (літ.) у Вільнюсе^[6]
• быў аўтарам адхіленага потым праекта Віленскай харальнай сінагогі  (руск.) (1899)^[7]. Пазней кіраваў яе будаўніцтвам паводле праекта Даніэліса Разенхауса^[8][9].
• праект Касцёла Найсвяцейшай Тройцы ў Гервятах (1899)^[10][11]

Узнагароды

• Ордэн Святой Ганны 2-й ступені^[1]
• Ордэн Святога Станіслава 3-й ступені^[1]
• меў пярсцёнак, упрыгожаны каштоўнымі камянямі, дараваны гасударыней імператрыцай^[1]
• Медаль у памяць вайны 1853-56 гадоў^[1]

Зноскі

1. Памятная книжка по Виленской губернии на 1869 год. Стр. 15 (руск.)
2. Памятная книжка Виленской губернии на 1884 год. С. 14 (руск.)
3. Але згаданы ў Памятнай кніжцы Віленскай губерні на 1904 год
4. Памятная книжка Виленской губернии на 1886 год (руск.)
5. Gelvonų pranciškonų vienuolynas po savo stogu glaudė ir ginklus, ir kareivius (літ.)
6. Pinigų muziejus Vilniuje (Išlikęs) (літ.)
7. Cohen-Mushlin A., Kravtsov S., Levin V., Mickunaite G.  (літ.), Šiauciunaite-Verbickiene J., 2012, Synagogues in Lithuania N-Z: a catalogue. Vilnius, 2010 m.
8. Vilniaus choralinė sinagoga (Išlikęs, k.k.v.r. 27999) (літ.)
9. Rupeikienė, M. Nykstantis kultūros paveldas: Lietuvos sinagogų architektūra. Vilnius: E. Karpavičiaus leidykla, 2003, p. 24.
10. КОСТЕЛ СВЯТЕЙШЕЙ ТРОИЦЫ В ГЕРВЯТАХ " ИСТОРИЯ КОСТЁЛА Архівавана 8 мая 2019.руск.: Gervyaty.by
11. Маленькая Швейцарыя ў Гервятах // ЗВЯЗДА