Андрэй Іванавіч Валовіч

Андрэй Валовіч (каля 1570—1614) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Вялікі харунжы літоўскі (1592—1610), жамойцкі падстароста (1595—1609) і суддзя земскі (з 1610).

Андрэй Валовіч
Андрэй Валовіч
Герб «Багорыя»
харунжы вялікі літоўскі 10 мая 1592 — 1610
Папярэднік	Богуш Міцута[d]
Пераемнік	Крыштаф Хадкевіч
4-ы суддзя земскі жамойцкі[d] 13 мая 1611 — 7 верасня 1614
Папярэднік	Себасцьян Кэнштарт[d]
Пераемнік	Ян Млечка
падстароста жамойцкі[d] 1595 — 1609
цівун Малых Дырвян[d] 1603 — 7 верасня 1614
Папярэднік	Габрыэль Война
Пераемнік	Павел Стэфан Сапега
Нараджэнне	каля 1570[1] Горадня, Гарадзенскі павет, Троцкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Смерць	7 верасня 1614(1614-09-07)[2] Цітавяны, Кельмскі раён, Літва
Месца пахавання	Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар бернардзінцаў[3][2]
Род	Валовічы
Бацька	Іван Іванавіч Валовіч[d][4]
Маці	Ганна з Копцяў
Жонка	1) Кацярына з Гаслаўскіх 2) Юстына з Дольскіх
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Валовіч.

Біяграфія

Паходзіў з роду Валовічаў, сын Івана і Ганны Копаць. Меў братоў Гераніма, Яўстаха і Паўла.

Вучыўся ў Віленскай акадэміі. Пасол на соймы 1587, 1596, 1598, 1600, дэпутат Трыбунала ВКЛ у 1593 і 1600 гадах.

Удзельнік вайны ў Інфлянтах супраць Швецыі 1600—1611 гадоў.

Валодаў шэрагам маёнткаў на Жамойці (Трушкамі, Платэлямі, Эйгірдзямі). У 1609 набыў Цытавяны, дзе фундаваў кляштар бернардзінцаў. У сваім тэстаменце пакінуў яму значныя сродкі.