Антоній Сялява

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сялява (значэнні).

Анто́ній Сяля́ва, свецкае імя Анастасій (каля 1583, Полацкае ваяводства — 1655)^[1] — уніяцкі царкоўны дзеяч Рэчы Паспалітай, пісьменнік-палеміст.

Антоній Сялява
каталіцкі архібіскуп з 5 лістапада 1640
Дыяцэзія	Руская ўніяцкая царква
Папярэднік	Рафаіл Корсак
Пераемнік	Гаўрыіл Календа
каталіцкі архібіскуп з 1624
Дыяцэзія	Полацкая, віцебская і мсціслаўская архіепархія
Папярэднік	Іасафат Кунцэвіч
Пераемнік	Гаўрыіл Календа
Адукацыя	Калегіум Святога Афанасія
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	1583 Полацкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Смерць	5 кастрычніка 1655(1655-10-05) Тыкоцін, Падляшскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Пахаванне	Мінск
Дынастыя	Сялявы[d]

Біяграфія

3 1612 года член ордэна базыльян, у 1617 годзе пасвячоны ў святары. Скончыў Грэчаскі калегіум у Рыме (1622). 3 1622 года архімандрыт уніяцкіх манастыроў: Траецкага ў Вільні, Новагародку, Жыдзічыне. 3 1624 года архіепіскап полацкі, з 1639 — генеральны вікарый Кіеўскай мітраполіі. У 1641—1655 гадах мітрапаліт кіеўскі і галіцкі, адначасова з 1652 года генерал (протаархімандрыт) Базыльянскага ордэна.

У 1630—1640-я гады ўдзельнічаў у падрыхтоўцы агульнага сабора ўніятаў і праваслаўных для аб’яднання на аснове стварэння Кіеўскага патрыярхата і прызнання вяршэнства Папы. Клапаціўся пра адукацыю святароў, умацаванне манастырскага жыцця, адкрыў семінарыю пры Мінскім базыльянскім манастыры (1652). Папулярызаваў культ Іасафата Кунцэвіча. Аўтар «Антыэленхуса» (1622) — адказу на «Эленхус» Мілеція Сматрыцкага (1622) і жыццяпісу Іасафата Кунцэвіча (1625).

Пахаваны ў Менску (?)^[2].