Беніца (гміна)

Гміна Беніца (польск.: Gmina Bienica) — колішняя вясковая гміна, якая існавала да 1939 года на тэрыторыі Віленскай зямлі, Віленскага ваяводства Польскай Рэспублікі (цяпер тэрыторыя Беларусі). Сядзіба размяшчалася ў Беніцы^[2].

Беніца
польск.: Gmina Bienica
Краіна	Польская Рэспубліка
Уваходзіць у	да 1927: Ашмянскі павет 1927—1939: Маладзечанскі павет
Уключае	9 грамад
Адміністрацыйны цэнтр	Беніца
Дата ўтварэння	1922
Дата скасавання	1939
Насельніцтва (1928)	12 391[1]
Плошча	175,3[1]

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Беніца (значэнні).

Першапачаткова гміна ўваходзіла ў склад Ашмянскага павета ў Віленскай губерні. 7 чэрвеня 1919 года ўвайшла ў склад утворанай пад Цывільным упраўленнем Усходніх зямель Віленскай акругі^[3], якая 9 верасня 1920 перайшла пад кіраўніцтва Упраўлення прыфрантавых і этапных тэрыторый^[4]. У сувязі з узнікненнем Сярэдняй Літвы 9 кастрычніка 1920 гміна разам з паўночнай часткай Ашмянскага павета апынулася ў яе складзе^[5][6]. 13 красавіка 1922 года гміна ўвайшла ў склад польскай Віленскай зямлі^[7], ператворанай 20 студзеня 1926 года ў Віленскае ваяводства^[8].

1 красавіка 1927 года гміна ўвайшла ў склад новаўтворанага Маладзечанскага павета таго ж ваяводства^[9]. 1 красавіка 1929 года з гміны Беніца перададзены 12 населеных пунктаў у склад гміны Войстам Вілейскага павета^[10].

У лістападзе 1939 года павет уключаны ў склад БССР, скасаваны 15 студзеня 1940 года разам з гмінамі.

Зноскі

2. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej — podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
3. Dz. Urz. ZCZW z 1919 r. Nr 5, poz. 41
4. Dziennik Rozkazów z 1920 r. Nr 35, poz. 753
5. Adam Janusz Mielcarek: Podziały terytorialno - administracyjne II Rzeczypospolitej w zakresie administracji zespolonej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2008.
6. Dz. Urz. TKR
7. Dz. U. z 1922 r. Nr 26, poz. 213 — Art. 8.
8. Dz. U. z 1926 r. Nr 6, poz. 29
9. Dz. U. z 1925 r. Nr 67, poz. 472, зменены Dz. U. z 1926 r. Nr 26, poz. 158, зменены Dz. U. z 1927 r. Nr 8, poz. 62
10. Dz. U. z 1929 r. Nr 14, poz. 119