Ваенна-Марскі Флот Расійскай Федэрацыі

Ваенна-Марскі Флот Расійскай Федэрацыі (скарочана: ВМФ Расіі) — назва ваенна-марскога флоту (сіл) Расійскай Федэрацыі (Расіі). З'яўляецца пераемнікам ВМФ СССР і ВМФ Расійскай імперыі.

Ваенна-Марскі Флот Расійскай Федэрацыі
Эмблема
Гады існавання	с 7 мая 1992
Краіна	Расія
Падпарадкаванне	Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі
Уваходзіць у	Узброеныя сілы Расіі
Тып	Ваенна-марскія сілы
Складаецца з	Балтыйскі флот ВМФ Расіі Паўночны флот ВМФ Расіі Чарнаморскі флот ВМФ Расіі Ціхаакіянскі флот ВМФ Расіі Каспійская флатылія ВМФ Расіі Марская пяхота Расійскай Федэрацыі[d] Авіяцыя Ваенна-марскога флоту Расійскай Федэрацыі[d]
Дыслакацыя	Санкт-Пецярбург, адміралтейства
Удзел у	Персідскі паход, 1722—1723 Грамадзянская вайна ў Расіі Іранская аперацыя і інш.
Камандзіры
Дзеючы камандзір	адмірал Мікалай Яўменаў
Сайт	structure.mil.ru/structu…

Структура ВМФ

Структурна ВМФ Расіі складаецца з наступных родаў сіл:

• Падводныя сілы
• Надводныя сілы
• Марская авіяцыя
  • Стратэгічная
  • Тактычная
  • Палубная
  • Берагавая
• Войскі берагавой абароны
• Марская пяхота
• Іншыя часткі
  • Часткі цэнтральнага падпарадкавання
  • Часткі і падраздзяленні тылу

У склад ВМФ уваходзяць таксама караблі і судны, часткі спецыяльнага прызначэння, часткі і падраздзяленні тылу.

Аб'яднанні Ваенна-Марскога Флоту Расіі

Аператыўна-стратэгічнымі аб'яднаннямі Ваенна-Марскога Флоту Расіі з'яўляюцца:^[1]

• Паўночны флот ВМФ Расіі^[2], штаб-кватэра Севераморск
• Ціхаакіянскі флот ВМФ Расіі^[3], штаб-кватэра Уладзівасток
• Чарнаморскі флот ВМФ Расіі^[4], штаб-кватэра Севастопаль
• Балтыйскі флот ВМФ Расіі^[5], штаб-кватэра Калінінград
• Каспійская флатылія ВМФ Расіі^[6], штаб-кватэра Астрахань

Галоўнакамандуючыя ВМФ Расіі

• 1992—1997 — Ф. М. Громаў — адмірал (да 1996), адмірал флоту
• 1997—2005 — У. І. Кураедаў — адмірал (да 2000), адмірал флоту
• 2005—2007 — У. В. Масорын — адмірал (да 2006), адмірал флоту
• З 2007 — У. С. Высоцкі — адмірал

Начальнікі Галоўнага штаба ВМФ Расіі

• 1992—1996 — В. Я. Селіванаў — адмірал,
• 1996—1997 — І. М. Хмяльноў — адмірал,
• 1997 — У. І. Кураедаў — адмірал,
• 1998—2005 — В. А. Краўчанка — адмірал,
• 2005 — У. В. Масорын — адмірал,
• З 2005 — М. Л. Абрамаў — адмірал.
• З 2009 — А. А. Татарынаў — адмірал.

Базы і парты базавання ВМФ Расіі

Паўночны флот ВМФ Расіі

• Пункты базавання
  • Севераморск
  • Граміха
  • Гаджыева
  • Відзяева
  • Заазёрск
  • Заходняя Ліца
  • Палярны
  • Скалісты
  • Снежнагорск
• Ваенна-марская База (БВМБ). На Паўночным флоце размяшчаецца мноства пунктаў базавання, але толькі адзін называецца Ваенна-марской базай.^{[крыніца?]}
  • Ваенна-марская база Беламорск (БВМБ)г. Северадзвінск.

Ціхаакіянскі флот ВМФ Расіі

• Пункты базавання
  • Уладзівасток
  • Вілючынск
  • Вялікі Камень
  • Фокіна
  • Дунай
  • Савецкая Гавань

Чарнаморскі флот ВМФ Расіі

• Пункты базавання
  • Наварасійская ваенна-марская база
• Ваенна-марская База (БВМБ)
  • Севастопальская ваенна-марская база

Балтыйскі флот ВМФ Расіі

• Пункты базавання
  • Балтыйск
  • Кранштат
• Ваенна-марскія Базы (БВМБ)
  • Балтыйская ВМБ г. Балтыйск
  • Ленінградская ваенна-марская база г. Санкт Пецярбург

Каспійская флатылія ВМФ Расіі

• Пункты базавання
  • Астрахань
  • Махачкала
  • Каспійск

Баявы склад

На 2007—2008 годы ў баявым складзе ВМФ Расіі знаходзілася (улічаныя караблі, якія знаходзіліся ў рамонце і на кансервацыі):

• 15 атамных падводных лодак з балістычнымі ракетамі^[7];
• 11 атамных падводных лодак з крылатымі ракетамі^[7];
• 21 шматмэтавая атамная падводная лодка^[7];
• 23 дызельныя падводныя лодкі^[7];
• 1 авіяносны крэйсер^[7];
• 3 цяжкія ракетныя крэйсеры^[7], з іх 1 у рамонце, 1 у кансервацыі;
• 3 ракетныя крэйсеры^[7];
• 8-9 эсмінцаў^[7], з іх 2 у рамонце, 3 у рэзерве, 1 у кансервацыі;
• 11-12 Вялікі супрацьлодачны карабель вялікіх супрацьлодачны караблёў^[7], з іх 1 у рэзерве, 2 у рамонце;
• 9 вартавых караблёў^[7];
• 34 малыя супрацьлодачныя караблі^[7];
• 14 малых ракетных караблёў^[7];
• 2 ракетныя караблі на паветранай падушцы^[7];
• 3 малых артылерыйскіх караблёў^[7];
• 32 ракетныя катары^[7];
• Да 74 тральшчыкаў, у тым ліку 13-14 марскіх, 30 базавых і 30 рэйдавых^[7];
• 27 вялікіх дэсантных караблёў^[7];
• 4 малыя дэсантныя караблі на паветранай падушцы^[7];
• 4 малыя дэсантныя караблі^[7]; з іх 1 у кансервацыі
• 1 карабель вымяральнага комплексу^[7];
• 12 разведвальных караблёў^[7];
• 2 навучальныя караблі^[7];
• Каля 170 дэсантных катараў^[7].

Гісторыя

Рэгулярны Ваенна-Марскі Флот Расіі быў закладзены на верфі Варонежскага адміралцейства. Паход рускага войска да турэцкай крэпасці Азоў у 1695 годзе скончыўся правалам — аблога крэпасці не прынесла поспеху. Поўная блакада Азову не ўдалася, таму што ў рускіх не было флоту. Крэпасць забяспечваў байцамі, правіянтам і боепрыпасамі з мора турэцкі флот.

30 кастрычніка 1696 года Баярская дума прыняла пастанову «марскім судам быць…». Зімой 1695—1696 гадоў былі пабудаваны першыя караблі і судны.

Ваенна-Марскі Флот Расійскай імперыі

Асноўны артыкул: Ваенна-Марскі Флот Расійскай імперыі

Ваенна-Марскі Флот СССР

Асноўны артыкул: Ваенна-Марскі Флот СССР

Сцягі караблёў і судоў ВМФ Расіі

• 
  Сцяг караблёў і суднаў ВМФ Расіі
• 
  Гюйс караблёў і суднаў ВМФ Расіі
• 
  Вымпел ваенных караблёў ВМФ Расіі

Сцягі службовых асоб ВМФ Расіі

• 
  Штандар галоўнакамандуючага Ваенна-марскім флотам Расіі

Гл. таксама

• Імператарскі ваенна-паветраны флот Расійскай імперыі

Зноскі

1. Аб'яднанне Ваенна-Марскога Флоту Расіі
2. Паўночны флот
3. Ціхаакіянскі флот
4. Чарнаморскі флот
5. Балтыйскі флот
6. Каспійская флатылія
7. Чуприн К. В. Вооружённые силы стран СНГ и Балтии: справочник / А. Е. Тарас. — Минск: Современная школа, 2009. — С. 189. — 832 с. — ISBN 978-985-513-617-1