Васіль Іванавіч Казлоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Казлоў.

Васі́ль Іва́навіч Казло́ў (18 лютага 1903, вёска Заграддзе, цяпер Жлобінскі раён, Гомельская вобласць — 2 снежня 1967, Мінск), савецкі і беларускі партыйны і дзяржаўны дзеяч, Герой Савецкага Саюза (1.9.1942)^[3], генерал-маёр (1943).

Васіль Іванавіч Казлоў
2-і Старшыня Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР 17 сакавіка 1948 — 2 снежня 1967
Папярэднік	Нічыпар Якаўлевіч Наталевіч
Пераемнік	Сяргей Восіпавіч Прытыцкі
Нараджэнне	18 лютага 1903(1903-02-18) вёска Заграддзе, цяпер Жлобінскі раён Гомельскай вобласці
Смерць	2 снежня 1967(1967-12-02)[1] (64 гады) Мінск, Беларуская ССР, СССР[2]
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Партыя	ВКП(б)-КПСС з 1927 года
Член у	ЦК КПСС
Адукацыя	Вышэйшая камуністычная сельскагаспадарчая школа Беларусі імя У. І. Леніна
Ваенная служба
Гады службы	1925—1927 1941—1944
Прыналежнасць	СССР
Званне	Генерал-маёр Генерал-маёр
Камандаваў	камандзір Мінскага партызанскага злучэння
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды	Медалі

Біяграфія

Нарадзіўся 18 лютага 1903 года ў сялянскай сям’і. Член КПСС з 1927. У 1929—1933 вучыўся ў Камуністычным універсітэце імя Леніна ў Мінску.

З 1940 года — намеснік старшыні СНК БССР.

Напачатку Вялікай Айчыннай вайны 1941—1945 быў пакінуты ў тыле ворага ўпаўнаважаным ЦК КПБ па арганізацыі партызанскага руху. З красавіка 1941 2-гі, з ліпеня 1941 1-ы сакратар Мінскага падпольнага абкама КПБ і камандзір Мінскага партызанскага злучэння, адначасова з ліпеня 1944 1-й сакратар Мінскага гаркама КПБ.

З 1947 старшыня Вярхоўнага Савета БССР. З студзеня 1948 старшыня Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР і намеснік старшыні Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР. Член ЦК КПСС з 1966, кандыдат з 1956. Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 2—7-га скліканняў. З 1949 года — член Бюро ЦК КП Беларусі.

Памёр 2 снежня 1967 года ў Мінску. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.

Узнагароды

• Узнагароджаны пяццю ордэнамі Леніна, ордэнамі Чырвонага Сцяга і Працоўнага Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Айчыннай вайны 1 ступені і медалямі.

Памяць

• У гонар Васіля Казлова названа вуліца ў Мінску.

Творы

• Козлов В. И. Верен до конца [Текст] / В. И. Козлов. — 2-е изд. — М.: Политиздат, 1973. — 416 с. — (О жизни и о себе).

Зноскі

1. Козлов Василий Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. Козлов Василий Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
3. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза партизанам, особо отличившимся в партизанской борьбе в тылу против немецких захватчиков» от 1 сентября 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 10 сентября (№ 37 (196)). — С. 1.