Васіль Юр’евіч Ткачоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ткачоў.

Васі́ль Ю́р’евіч Ткачо́ў (1 студзеня 1948, Гута, Рагачоўскі раён — 13 лютага 2022^[2]) — беларускі празаік і драматург. Лаўрэат Нацыянальнай літаратурнай прэміі.

Васіль Юр’евіч Ткачоў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1 студзеня 1948(1948-01-01)[1]
Месца нараджэння	Гута, Журавіцкі сельсавет, Журавіцкі раён, Гомельская вобласць, Беларуская ССР, СССР[1]
Дата смерці	13 лютага 2022(2022-02-13) (74 гады)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Альма-матар	Львоўскае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча[d] (1973)
Месца працы	Сельмашавец[d] Гомельская праўда
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, драматург
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў
Прэміі	Літаратурная прэмія імя Васіля Віткі (2012) Літаратурная прэмія імя Кірылы Тураўскага[d] (2013) Прэмія Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі (2011)

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і вясковых настаўнікаў. Пасля заканчэння Ільічоўскай сярэдняй школы ў 1966 годзе працаваў у раённых газетах у Івацэвічах і Карме. У 1967 годзе прызваны ў Савецкую Армію. Скончыў факультэт журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча ў 1973 годзе. Служыў у Туркменістане вайсковым карэспандэнтам. У 1979—1980 гадах працаваў рэдактарам рэкламы камбінату «Туркменгандальрэклама» (Ашгабат). З 1980 годзе — карэспандэнт шматтыражкі «Сельмашавец» (Гомель), у 1983—1985 гадах — стыліст, спецыяльны карэспандэнт абласной газеты «Гомельская праўда». У 1989 годзе абраны сакратаром Гомельскага абласнога аддзялення СП БССР. Член СП СССР з 1989 года.

Адзін з найбольш вядомых прыхільнікаў і арганізатараў стварэння беларускай сталіцы народнага гумару ў Аўцюках Калінкавіцкага раёна. Жыў у Гомелі.

Творчасць

Першае апавяданне «Шчарбаты нож» надрукаваў у 1966 годзе ў часопісе «Вясёлка». Аўтар п’ес «Сівы бусел» (пастаўлена ў 1985), «Вокны» (пастаўлена ў 1985), «Прыгоды з Канапухіным» (пастаўлена ў 1988), «Лесьвіца» (пастаўлена ў 1988), «Кветкі-ягадкі» (пастаўлена ў 1990), аднаактоўкі «Дублёр» і інш. Пераклаў на беларускую мову п’есу Л. Петрушэўскай «Маскоўскі хор» (пастаўлена ў 1989).

Кнігі

• 1975 — «Хітры Данік», зборнік апавяданняў для дзяцей
• 1984 — «Партрэт салдата», зборнік апавяданняў для дзяцей
• 1985 — «Дзень у горадзе», зборнік апавяданняў
• 1988 — «Пахвалі пражыты дзень», кніга публіцыстыкі
• 2001 — «Канфуз»
• 2002 — «Тратнік», кніга прозы
• 2003 — «Вятрак — птушка вольная», зборнік апавяданняў
• 2004 — «Незвычайны дыктант»
• 2005 — «Вячыстыя лясы Гомельшчыны»
• 2009 — «Снукер», аповесці, апавяданні, п’есы
• 2020 — «Мішэнь», зборнік апавяданняў

Узнагароды

Пераможца многіх літаратурных конкурсаў, Лаўрэат прэміі Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі за кнігу прозы «Снукер» (2011), прэміі імя Васіля Віткі (2012) і Кірылы Тураўскага (2013)^[3].

Памяць

1 студзеня 2023 года на доме па вуліцы Яфрэмава ў Гомелі, дзе ў 1982—2022 гадах жыў Васіль Ткачоў, устаноўлена памятная дошка^[4].

Зноскі

1. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2002. — С. 473. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13028710'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24038862'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q14271902'></a>
2. Умер известный белорусский драматург Василь Ткачев
3. Да 70-цігоддзя Ткачова Архівавана 28 студзеня 2021., Сайт Мазырскай бібліятэкі
4. Памятную доску в честь 75-летия со дня рождения писателя Василя Ткачева установили в Гомеле