Васіль Фёдаравіч Пятроў

Васіль Фёдаравіч Пятроў^[1] (руск.: Василий Фёдорович Петров; 26 сакавіка 1903, Чэбаксары — 5 ліпеня 1990^[2]) — вучоны ў галіне эпізааталогіі, доктар ветэрынарных навук (1954), прафесар (1955), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1968). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Васіль Фёдаравіч Пятроў
руск.: Василий Фёдорович Петров
Дата нараджэння	26 сакавіка 1903(1903-03-26)
Месца нараджэння	Чэбаксары, Чэбаксарскі павет[d], Казанская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	5 ліпеня 1990(1990-07-05) (87 гадоў)
Грамадзянства	Расійская імперыя,  СССР
Навуковая сфера	эпізааталогія
Месца працы	Казанская дзяржаўная акадэмія ветэрынарнай медыцыны імя М. Э. Баўмана[d] Віцебскі ветэрынарны інстытут
Навуковая ступень	доктар ветэрынарных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Казанская дзяржаўная акадэмія ветэрынарнай медыцыны імя М. Э. Баўмана[d] (1926)
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пятроў.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Васіль Пятроў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Чэбаксары. У 1926 годзе скончыў Казанскі ветэрынарны інстытут. У 1926—1930 гг. працаваў ветэрынарным урачом у Татарскай АССР, у 1930—1937 гг. асістэнтам кафедры эпізааталогіі Казанскага ветэрынарнага інстытута і старэйшым навуковым супрацоўнікам эпізаатычнага аддзела Казанскага навукова-даследчага ветэрынарнага інстытута. З 1937 года ў Віцебскім ветэрынарным інстытуце на пасадзе загадчыка кафедрай эпізааталогіі. У 1938 годзе быў арыштаваны, у 1940 — рэабілітаваны^[2]. З 1942 года дацэнт кафедры ў Віцебскім ветэрынарным інстытуце. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны быў мабілізаваны ў дзеючую армію. Пасля дэмабілізацыі з 1946 года працягваў працу ў інстытуце, дзе да 1973 года займаў пасаду загадчыка кафедрай эпізааталогіі, у 1973—1978 гг. — прафесара, кансультанта кафедры. Адначасова ў 1955—1960 гг. на пасадзе прарэктара па навуковай рабоце. У снежні 1978 года выйшаў на пенсію^[3].

Навуковая дзейнасць

Аўтар навуковых прац па эпізааталогіі, патагенезе і тэрапіі інфекцыйных захворванняў жывёл. Займаўся пытаннямі адначасовай вакцынацыі ад некалькіх хвароб. У 1954 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Аллергия при роже свиней и её значение в патогенезе и диагностике заболевания». Аўтар больш за 70 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій^[3]. Пад яго кіраўніцтвам абаронены 2 доктарскія і 8 кандыдацкіх дысертацый^[3].

Сярод апублікаваныз прац:

• Рожа свиней. — Мн., 1963.;
• Одновременная вакцинация животных против нескольких инфекций. — Мн., 1963.

Узнагароды і званні

• Заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР
• Ордэн Чырвонай Зоркі
• Ордэн «Знак Пашаны»
• медалі.

Зноскі

1. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
2. Головина Н. С. Петров Василий Фёдорович // Чувашская энциклопедия (руск.)
3. История кафедры эпизоотологии и инфекционных болезней(недаступная спасылка) (руск.) // Сайт ВДАВМ