Ватраслаў Ягіч

Ватраслаў Ягіч (харв.: Vatroslav Jagić; 6 ліпеня 1838, Вараждзін — 5 жніўня 1923, Вена) — харвацкі і расійскі філолаг-славіст, член Пецярбургскай АН (1880).

Ватраслаў Ягіч
Vatroslav Jagić
Бюст Ватраслава Ягіча ў Венскім універсітэце
Дата нараджэння	6 ліпеня 1838(1838-07-06)[1][2][…]
Месца нараджэння	Вараждзін, Вараждзінская жупанія, Харватыя[3][4]
Дата смерці	5 жніўня 1923(1923-08-05)[1][2][…] (85 гадоў)
Месца смерці	Вена, Аўстрыя[3]
Месца пахавання	Varaždin City Cemetery[d][5]
Грамадзянства	Аўстрыйская імперыя Харватыя[3]  Аўстрыя[3]  Расійская імперыя[3][6]
Дзеці	Nikolaus von Jagić[d]
Род дзейнасці	мовазнавец, педагог, пісьменнік, выкладчык універсітэта, філолаг-класік, філолаг, славіст
Навуковая сфера	філалогія, славістыка, палеаграфія, археаграфія, літаратуразнаўства
Месца працы	Заграбская гімназія, Наварасійскі ўніверсітэт, Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт, Берлінскі ўніверсітэт, Венскі ўніверсітэт
Навуковае званне	прафесар[4][6]
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт[4]
Навуковы кіраўнік	Франц Міклашыч
Вядомыя вучні	Boris Lyapunov[d] і Vladimir Ćorović[d]
Вядомы як	адзін з найбуйнейшых экспертаў у вобласці славянскага мовазнаўства ў другой палове XIX стагоддзя.
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў Сербскае навуковае таварыства[d] Пецярбургская акадэмія навук Венгерская акадэмія навук Расійская акадэмія навук Харвацкая акадэмія навук і мастацтваў Пруская акадэмія навук
Узнагароды
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў Венскі ўніверсітэт (1860). Прафесар Наварасійскага (1872-74), Берлінскага (1874-80), Пецярбургскага (1881-86) і Венскага (1886—1908) універсітэтаў. Асноўныя працы прысвечаны праблемам мовазнаўства, філалогіі, тэксталогіі, палеаграфіі, фалькларыстыкі, літаратуразнаўства, права, гісторыі (у т. л. гісторыі славяназнаўства). Ягіч адыграў вялікую ролю ў крыніцазнаўстве, падрыхтаваўшы выданні стараславянскіх і паўднёваславянскіх помнікаў. Яму належаць шматлікія даследаванні старажытнаславянскага пісьменства, пра мову стараславянскіх тэкстаў, па гісторыі харвацкай і рускай моў. Значную ўвагу Ягіч надаваў паўднёваславянскаму фальклору, старой харвацкай літаратуры, гісторыі рускай літаратуры 18 ст. Выдавец 1-га міжнароднага славістычнага часопіса, ініцыятар стварэння і рэдактар «Энцыклапедыі славянскай філалогіі». Аказаў істотны ўплыў на развіццё славістыкі ва ўсіх яе галінах, на аб’яднанне славістычнай працы ў розных краінах, выхаваў некалькі пакаленняў славістаў.

Зноскі

1. Vatroslav Jagić // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
2. Vatroslav Jagić // Hrvatski biografski leksikon — 1983.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1563573'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2818964'></a>
3. Catalog of the German National Library Праверана 9 студзеня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23833686'></a>
4. Яцимирский А. И. Ягич, Игнатий Викентьевич // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1904. — Т. XLI. — С. 486–487.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4539787'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q20727634'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892994'></a>
5. https://parkovi.eu/trazilica-pokojnika Праверана 18 студзеня 2023.
6. Ягич, Игнатий // Малая советская энциклопедия / под ред. Н. Л. Мещеряков — 2 — Советская энциклопедия, 1936.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q87326171'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1768199'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q66386517'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1228391'></a>