Віктар Лук’янавіч Вуячыч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Вуячыч.

Віктар Лук'янавіч Вуя́чыч (11 ліпеня 1934, г. Харкаў, УССР, СССР — 17 верасня 1999, г. Мінск, Беларусь) — беларускі эстрадны спявак (барытон). Народны артыст Беларусі (1976)^[1].

Віктар Вуячыч
Поўнае імя	Віктар Лук'янавіч Вуячыч
Дата нараджэння	11 ліпеня 1934(1934-07-11)
Месца нараджэння	Харкаў, Харкаўская вобласць, УССР, СССР
Дата смерці	17 верасня 1999(1999-09-17) (65 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Краіна	СССР Беларусь
Жонка	Святлана Сямёнаўна Вуячыч
Альма-матар	Мінскае музычнае вучылішча (1962)
Месца працы	Народны хор імя Г. І. Цітовіча хор Белдзяржтэлерадыё[d] Акадэмічны ансамбль песні і танца Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь Беларуская дзяржаўная філармонія
Музычная дзейнасць
Прафесіі	спявак
Пеўчы голас	барытон
Інструменты	вакал
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз музычных дзеячаў Беларусі БСТД
Узнагароды

Біяграфія і дзейнасць

Нарадзіўся ў 1934 годзе ў Харкаве. У 1942 годзе сям'я была эвакуіравана ў горад Рубцоўск на Алтаі, дзе і прайшлі яго маленства і юнацтва. Спяваў у хоры мясцовага Дома культуры. У 1953 г. прызваны на службу ў Ваенна-марскі флот. Праходзячы службу ў войску на Балтыцы, саліраваў у ансамблі Чырванасцяжнага Балтыйскага флоту. У 1957 годзе В. Вуячыч пераехаў у Мінск і працаваў салістам Беларускага дзяржаўнага народнага хору^[1], у 1959-61 артыстам хору Белдзяржтэлерадыё^[1]. У 1962 годзе скончыў Мінскае дзяржаўнае музычнае вучылішча імя М. І. Глінкі^[2]. З 1963 года выступаў у ансамблі песні і танца Беларускай ваеннай акругі, з 1966 года — у Беларускай філармоніі^[1].

У 1966 годзе, дзякуючы выкананню песні «Памяць сэрца» (песня-лаўрэат у намінацыі «лепшая савецкая песня»)^[3] Ігара Лучанка і Міхала Ясеня, Віктар стаў пераможцам «Першага Усесаюзнага конкурсу на лепшую савецкую песню і на лепшае выкананне песні» ў Маскве^[1][4]. У 1967 годзе атрымаў званне лаўрэата Міжнароднага конкурсу «Залаты Арфей  (руск.)» у Балгарыі, падзяліўшы 2-ю прэмію з бельгійкай Тоніяй^[1][5]. У 1968 годзе з песняй «Гэй, ухнем» (муз. А. Колкера  (руск.) — сл. К. Рыжова  (руск.)) спявак выступіў на Міжнародным фестывалі песні ў Сопаце  (руск.).

У 1971 годзе Віктар Вуячыч і кампазітар Ігар Лучанок удзельнічалі ў Міжнародным фестывалі ў Чылі, дзе ім пашчасціла сустрэцца з паэтам Пабла Неруда, спеваком Віктарам Хара  (руск.), прэзідэнтам Сальвадорам Альендэ. Там ўпершыню была выкананая песня «Верасы» (на беларускай мове, на вершы Іосіфа Скурко).

У 1973 годзе на Міжнародным фестывалі сучаснай эстраднай песні ў Японіі Віктар атрымаў Вялікі спецыяльны прыз (выканаў песню «Спадчына» на музыку Ігара Лучанка і вершы Янкі Купалы)^[1].

Спявак гастраляваў па Савецкім Саюзе і выступаў у многіх краінах свету — на ўсіх кантынентах. Творчую дапамогу і падтрымку яму аказваў інструментальны ансамбль «Тоніка». Цікавы факт: музычным кіраўніком гэтага калектыву каля двух гадоў быў (да пераходу ў 1969 годзе ў ВІА «Поющие гитары  (руск.)») малады музыка Юрый Антонаў, якога пасля службы ў арміі запрасіў да сябе В. Вуячыч^[6].

Пасля 1991 Вуячыч выступаў практычна толькі ў Беларусі, супрацоўнічаючы з дзяржрадыё і Беларускай дзяржаўнай філармоніяй. На працягу некалькіх гадоў, да апошніх дзён, працаваў мастацкім кіраўніком Дзяржаўнага аб'яднання «Белканцэрт», а таксама працягваў рэпеціраваць і выступаць^[7][8].

У 1992-96 мастацкі кіраўнік Рэспубліканскай дырэкцыі эстрадна-цыркавога мастацтва. З 1996 — Дзяржаўнага аб'яднання «Белканцэрт».

Магіла Вуячыча на Усходніх могілках Мінска.

Памёр Віктар Вуячыч пасля працяглай хваробы ў Мінску, 17 верасня 1999 года. Пахаваны на Усходніх могілках.

Творчасць

Творчую індывідуальнасць Вуячыча вызначаў мастацкі густ, своеасаблівае прачытанне песні, выкананне яе ў лепшых традыцыях савецкіх спевакоў, строгі, зацікаўлены падыход да рэпертуару^[1].

Рэпертуар спевака быў багаты і разнастайны: эстрадныя і ваенна-патрыятычныя песні, оперныя арыі, старадаўнія рамансы. Доўгія гады ён супрацоўнічаў з многімі беларускімі кампазітарамі, беларуская эстрадная песня займала вялікае месца ў яго творчасці^[1].

В. Вуячыч быў першым выканаўцам песень многіх беларускіх кампазітараў (І. Лучанка, Я. Глебава, Л. Захлеўнага і інш.).

Сям'я

• Жонка — Святлана Сямёнаўна Вуячыч (у дзявоцтве Яскевіч). З самага заснавання працуе ў Дзяржаўным ансамблі танца Беларусі, Народная артыстка Беларусі^[9]
• Сын — Андрэй (нар. у 1963 г.), скончыў універсітэт, валодае двума замежнымі мовамі
• Унукі — Аляксей (скончыў радыётэхнічны інстытут) і Мікіта

Узнагароды

12 ліпеня 1999 Указам  (руск.) Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 372 Вуячыч В. Л. быў узнагароджаны Медалём Францыска Скарыны.

Памяць

• Віктар Вуячыч стаяў ля вытокаў Магілёўскага фестывалю «Залаты шлягер». Пасля смерці спевака арганізатары «Залатога шлягера» заснавалі спецыяльны прыз яго імя, якім узнагароджваліся лепшыя канкурсанты^[10].
• У верасні 2004 года на доме № 7 па вуліцы Я. Купалы, у Мінску, дзе жыў Віктар Вуячыч, устаноўлена мемарыяльная дошка^[11].
• 3 снежня 2008 года ў Вялікай зале Белдзяржфілармоніі адбыўся вечар памяці Народнага артыста Беларусі Віктара Вуячыча з удзелам майстроў мастацтваў^[12][13].
• У кастрычніку 2010 года ў станіцы Прыдарожнай  (руск.) Краснадарскага краю адкрыта мемарыяльная дошка памяці Віктара Вуячыча (работы беларускага скульптара Івана Міско)^[14][15].

Дыскаграфія (няпоўная)

Нумарныя студыйныя альбомы

• 1969: Вуячич Виктор (Д 00024621-2, Мелодыя^[ru], міньён)^[16]
  • Огонёк (песня Отечественной войны, сл. М. Ісакоўскага)
  • Два друга (муз. С. Германава, сл. В. Гусева^[ru])
  • Моя любимая (муз. М. Блантэра, сл. Я. Далматоўскага^[ru])
• 1970: Поёт Виктор Вуячич (ГД 000189а9-900, Мелодыя^[ru], міньён)^[17][18]
  • A1 Знаешь ли ты о любви? (Я. Дубравіна^[ru] — Георгій Прусаў)
  • A2 Девятый вал (Леанід Лучкін — М. Пілюцкі)
  • B1 Утро зовёт (П. Аеданіцкі^[ru] — Л. Завальнюк^[ru])
  • B2 Я приду (І. Лучанок — М. Пляцкоўскі^[ru])
• 1971: Поёт Виктор Вуячич (33Д — 030095-6, Мелодыя^[ru], LP)^[19]
  • З чаго пачынаецца Радзіма^[ru] (В. Баснер^[ru] — М. Матусоўскі^[ru])
  • Лунная баллада (С. Пажлакоў^[ru] — Леанід Лучкін)
  • Птицы небо понимают (Леанід Вярбіцкі — А. Уратароў^[ru])
  • Тревожные ночи (Аляксандр Двоскін — У. Харытонаў^[ru])
  • Журавли^[ru] (Я. Фрэнкель^[ru] — Р. Гамзатаў, пер. Н. Грэбнеў^[ru])
  • Наши девочки (В. Салаўёў-Сядой — М. Таніч)
  • Маленький принц (М. Тарывердыеў — М. Дабранраваў)
  • Память (С. Пажлакоў^[ru] — Леанід Лучкін)
  • Ты, море и я (А. Бабаджанян — Р. Раждзественскі)
  • А снег повалится (В. Салаўёў-Сядой — Я. Еўтушэнка)
  • Идут белые снеги (Яўген Грышман — Я. Еўтушэнка)
  • Знаешь ли ты о любви? (Я. Дубравін^[ru] — Георгій Прусаў)
• 1975: Виктор Вуячич. Старица («Мелодыя^[ru]» М62-37421-22, EP)^[20]
  • A1 Старица (Г. Падэльскі^[ru] — С. Астравой^[ru])
  • A2 Волны (Г. Партноў^[ru] — К. Рыжоў^[ru]) — з к/ф «Старыя сцены^[ru]» («Зачем я с вами в этот вечер?»)
  • B1 Сердце (І. Дунаеўскі — В. Лебедзеў-Кумач)
  • B2 Воспоминание (Б. Рычкоў^[ru] — І. Каханоўскі^[ru]). Ансамбль «Мелодия» пад кір. Г. Гараняна^[ru]
• 1975: Виктор Вуячич («Мелодыя^[ru]» С60-06511-12, LP)^[21]
  • A1 А Русь остаётся (В. Левашоў^[ru] — В. Круцецкі^[ru])
  • A2 Пока я помню, я живу (А. Бабаджанян — Р. Раждзественскі)
  • A3 Верасы (І. Лучанок — І. Скурко)
  • A4 Сердце (І. Дунаеўскі — В. Лебедзеў-Кумач) — з к/ф «Весёлые ребята^[ru]»
  • A5 Вечерний эскиз (А. Пахмутава — М. Дабранраваў)
  • A6 Старица (Г. Падэльскі — С. Астравой)
  • B1 Желаю Вам (Ю. Гуляеў^[ru] — Р. Раждзественскі)
  • B2 Несколько первых слов (Г. Падэльскі — М. Лапісава)
  • B3 Волны (Г. Партноў — К. Рыжоў) — з к/ф «Старыя сцены» («Зачем я с вами в этот вечер?»)
  • B4 Воспоминание (Б. Рычкоў — І. Каханоўскі)
  • B5 Калінка^[ru] (руская народная песня, апрацоўка Аляксей Сяргеевіч Мажукоў^[ru]). Ансамбль «Мелодия» пад кір. Г. Гараняна^[ru], эстрадны аркестр п/к Ю. Сіланцьеў
• 1985: Виктор Вуячич (EP, «Мелодия» С62 22507 001)^[22]
  • Песня, в которой ты (Я. Мартынаў^[ru] — Р. Раждзественскі)
  • Белый аист (Э. Ханок — А. Папярэчны^[ru])
  • Кацярына (У. Буднік — А. Грачанінаў) — на беларускай мове
  • Инструментальный ансамбль «Тоника», кір. Андрэй Гітгарц
• 1987: Виктор Вуячич. Я столько прошёл (Мелодия С60 26041 009, LP)^[23]
  • Галасы зямлі (Л. Захлеўны — У. Някляеў) — на беларускай мове
  • Вернулся май (І. Лучанок — М. Ясень)
  • Синее небо (М. Ліцвін — Таццяна Кузаўлёва)
  • Вальс-воспоминание (І. Лучанок — Аляксандр Лягчылаў)
  • Жалейка (П. Аеданіцкі — І. Раманоўскі)
  • Я столько прошёл (Э. Ханок — М. Матусоўскі)
  • Сонечны прамень (У. Буднік — І. Скурко) — на беларускай мове
  • Обида (Валерый Іваноў — В. Гін^[ru])
  • Часы мои (Эдуард Зарыцкі — А. Куляшоў)
  • Огонь любви (У. Буднік — В. Гін)
  • Інструментальны ансамбль п/к Андрэя Гітгарца

Зноскі

1. Вуячич Виктор Лукьянович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 129. — 737 с.
2. Минское государственное музыкальное училище им. М. И. Глинки. Выдающиеся выпускники цикловой комиссии «Пение»(недаступная спасылка) (руск.)
3. Семён Лиокумович. «И память сердца говорит…» (о I Всесоюзном конкурсе эстрады и песне-лауреате «Память сердца» (руск.)
4. Discogs.com: Виктор Вуячич / Нинель Богуславская - Всесоюзный Конкурс Советской Песни (Москва, 1966) (руск.)
5. Евгений Жарковский. Орфей ждёт («Кругозор  (руск.)» № 11.1967 г.)
6. «7 дней (№ 7 от 18.02.2010)».Юрий Антонов: «Я не любил ходить в музыкальную школу» Архівавана 21 студзеня 2011. (руск.)
7. «Вечерний Минск» (24.09.1999). А в памяти — его голос, его песни (руск.)
8. Элеонора Езерская. «Тот самый Вуячич» (15.04.2008) Архівавана 25 сакавіка 2014. (руск.)
9. Народная газета. Через годы, через расстоянья(недаступная спасылка) (руск.)
10. Музыкальный конкурс «Золотой Шлягер» (руск.)
11. «Рэспубліка» № 184 от 30.09.2004 Архівавана 17 сакавіка 2012. (руск.)
12. Памяти Народного артиста Беларуси Виктора Вуячича(недаступная спасылка) (руск.)
13. Министерство культуры Республики Беларусь: Основные мероприятия с 1 по 8 декабря 2008 года(недаступная спасылка) (руск.)
14. «Я приду негромкой песней… Через тысячу лет я приду…» (руск.)
15. Я Вас любил(недаступная спасылка) — Кубанские Новости 27.10.2000 (руск.)
16. Вуячич Виктор (rexstar.ru) (руск.)
17. 1970: Поёт Виктор Вуячич (Каталог советских виниловых пластинок) (руск.)
18. 1970: Поёт Виктор Вуячич (фирма «Мелодия») (руск.)
19. 1971: Поет Виктор Вуячич (руск.)
20. 1975: Виктор Вуячич. Старица
21. 1975: Виктор Вуячич (LP) (руск.)
22. «Мелодия»: 1985 (руск.)
23. 1987: Виктор Вуячич. Я столько прошел (руск.)