Віктар Платонавіч Някрасаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Някрасаў.

Віктар Платонавіч Някрасаў (4 (17) чэрвеня 1911, Кіеў — 3 верасня 1987, Парыж) — рускі пісьменнік, драматург, журналіст. Дысідэнт. Лаўрэат Сталінскай прэміі другой ступені (1947). Член французскага ПЭН-клуба (1975). Член Баварскай акадэміі прыгожых мастацтваў (1983).

Віктар Платонавіч Някрасаў
руск.: Виктор Платонович Некрасов
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	4 (17) чэрвеня 1911
Месца нараджэння	Кіеў, Кіеўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	3 верасня 1987(1987-09-03)[1][2][…] (76 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Францыя
Пахаванне	Сент-Жэнеўеў-дэ-Буа
Грамадзянства	СССР  Францыя
Альма-матар	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт будаўніцтва і архітэктуры
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналіст, пісьменнік, сцэнарыст, навеліст
Жанр	аповесць[d], апавяданне і нарыс
Мова твораў	руская
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Капітан (1945).

Біяграфія

Кніга «У акопах Сталінграда» прынесла пісьменніку вядомасць, вытрымала мноства перавыданняў агульным тыражом больш за чатыры мільёны экзэмпляраў і была перакладзена на 36 моў. За гэтую кнігу Віктар Някрасаў атрымаў у 1947 годзе Сталінскую прэмію 2-й ступені. Належныя лаўрэату прэміі грошы пісьменнік перадаў на куплю інвалідных калясак былым франтавікам.

Па матывах аповесці і па сцэнарыі Някрасава ў 1956 годзе на кінастудыі «Ленфільм» рэжысёрам Аляксандрам Івановым быў зняты мастацкі фільм «Салдаты», адзначаны прэміяй Усесаюзнага кінафестывалю.

У 1947 годзе Віктар Някрасаў быў абраны намеснікам старшыні праўлення Саюза савецкіх пісьменнікаў Украіны. Пазней быў зняты з гэтай пасады за адмову ўдзельнічаць у кампаніі супраць касмапалітызму. У 1948—1950 гадах працаваў спецыяльным карэспандэнтам «Літаратурнай газеты».

Публікаваўся ў часопісе «Новы свет» з 1954 па 1970 год, калі галоўнымі рэдактарамі часопіса былі Канстанцін Сіманаў (1954—1958) — першая публікацыя і Аляксандр Твардоўскі (1958—1970). Агулам у часопісе было 18 публікацый пісьменніка.

Па матывах аповесці Віктара Някрасава «У родным горадзе» на кінастудыі «Ленфільм» рэжысёрам Уладзімірам Венгеравым пастаўлены кінафільм «Горад запальвае агні» (1958).

10 кастрычніка 1959 года ў «Літаратурнай газеце» ў рубрыцы «Пісьменнік прапануе» быў надрукаваны артыкул Някрасава «Чаму гэта не зроблена? (Пра помнік загінулым у Бабіным Яры ў Кіеве)» з пратэстам супраць планаў збудаваць там парк і стадыён, «засыпаць яр глыбінёю ў 30 метраў і на месцы найвялікшай трагедыі весяліцца і гуляць у футбол?»

У 1961 годзе ў часопісе «Новы свет» была апублікавана аповесць «Кіра Георгіеўна».

У красавіку 1957 года наведаў Францыю і Італію, у лістападзе 1960 г. — ЗША і Бельгію, у красавіку 1962 г. — Італію. Свае ўражанні пісьменнік апісаў у падарожных нататках «Па абодва бакі акіяна. У Італіі — у Амерыцы» («Новы свет», 1962, № 11, с. 112—148; № 12, с. 110—152), за якія ў разгромным артыкуле Мэлора Стуруа «Турыст з кійком» быў абвінавачаны ў «нізкапаклонстве перад Захадам».

У 1966 г. падпісаў ліст 25 дзеячаў культуры і навукі генеральнаму сакратару ЦК КПСС Л. І. Брэжневу супраць рэабілітацыі Сталіна.

У верасні 1966 г. пісьменнік выступіў на стыхійным жалобным мітынгу да 25-годдзя пачатку масавых расстрэлаў у Бабіным Яры, якія праводзіліся сіламі нацысцкай Германіі.

Зноскі

1. Wiktor Platonowitsch Nekrassow // Brockhaus Enzyklopädie

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
2. Victor Platonovitch Nekrassov // Babelio — 2007.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2877812'></a>