Віктар Якаўлевіч Гапановіч

Віктар Якаўлевіч Гапано́віч^[1] (15 красавіка 1921 — 12 жніўня 2009) — беларускі вучоны ў галіне отарыналарынгалогіі, доктар медыцынскіх навук (1969), прафесар (1973). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Віктар Якаўлевіч Гапановіч
Дата нараджэння	15 красавіка 1921(1921-04-15)
Месца нараджэння	Сераднякі, Слуцкі павет, Беларуская ССР
Дата смерці	12 жніўня 2009(2009-08-12) (88 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Месца пахавання	Паўночныя могілкі
Род дзейнасці	урач, оталарынголаг
Навуковая сфера	отарыналарынгалогія
Месца працы	БДМУ
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук (1969)
Навуковае званне	прафесар[d] (1973)
Альма-матар	Мінскі медыцынскі інстытут (1951)
Навуковы кіраўнік	Барыс Якаўлевіч Эльберт
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гапановіч.

Біяграфія

Нарадзіўся 15 красавіка 1921 года ў вёсцы Сераднякі (Сярэднікі^[1]) Слуцкага павета Мінскай губерні (цяпер — Слуцкі раён Мінскай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1940 годзе скончыў Магілёўскі медыцынскі тэхнікум, працаваў фельчарам у абласной паліклініцы ў Магілёве^[2].

З 1940 года ў Чырвонай Арміі. У 1940—1941 гадах — фельчар стралковага батальёна Прыбалтыйскай ваеннай акругі^[2]. У час Вялікай Айчыннай вайны старшы фельчар, камандзір санітарнага ўзвода стралковага батальёна, фельчар упраўлення палявога эвакуацыйнага пункта. У 1942 годзе быў цяжка паранены.

У 1951 годзе скончыў Мінскі медыцынскі інстытут і працаваў у ім (аспірант, дацэнт кафедры). У 1955 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю, у 1970 годзе — доктарскую. Адначасова з працай у інстытуце, 1972—1990 гадах — галоўны отарыналарынголаг Міністэрства аховы здароўя БССР. У 1973—1989 гадах — загадчык кафедрай вуха, горла, носа Мінскага медыцынскага інстытута, з 1989 года — прафесар кафедры^[2].

Памёр 12 жніўня 2009 года. Пахаваны на Паўночных могілках пад Мінскам^[3].

Навуковая дзейнасць

В. Я. Гапановічу належаць навуковыя працы па біялагічных і крыягенных метадах лячэння ў отарыналарынгалогіі. Распрацаваў і ўкараніў у практыку методыку атрымання аўтагенных фібрынных плёнак (біялагічны прэпарат крыві) і іх выкарыстання ў якасці стымулятара працэсу рэгенерацыі пасля хірургічных аперацый^[3]. Прымаў удзел у распрацоўцы фантомаў-трэнажораў для падрыхтоўкі спецыялістаў па аказанні хуткай і неадкладнай дапамогі.

Вучонаму належаць каля 190 навуковых прац^[2]. Аўтар двух вынаходніцтваў і 76 рацыяналізатарскіх прапаноў^[2]. Падрыхтаваў трох кандыдатаў медыцынскіх навук^[2].

Сярод апублікаванага:

• Аутогенные фибринные плёнки в оториноларингологии. — Мн., 1979.
• Ангина и хронический тонзилит. — Мн., 1982.
• Оториноларингологический атлас. — Мн., 1989. (разам з В. М. Аляксандравым)

Грамадская дзейнасць

Прымаў удзел у арганізацыі і правядзенні II і III з’ездаў отарыналарынголагаў Беларусі, двух навуковых канферэнцый^[2]. Удзельнік арганізацыі Усесаюзнага пленума отарыналарынголагаў у 1978 годзе^[2]. У 1972—1990 гадах — старшыня праўлення Беларускага навуковага медыцынскага таварыства отарыналарынголагаў. Быў членам праўлення Усесаюзнага навуковага таварыства отарыналарынголагаў, членам рэдакцыйных саветаў часопісаў «Вестник оториноларингологии», «Журнал ушных, носовых и горловых болезней», старшынёй Рэспубліканскай праблемнай камісіі па отарыналарынгалогіі^[2].

Узнагароды

• два ордэны Чырвонай Зоркі;
• Ордэн Айчыннай вайны III ступені;
• медаль «За абарону Ленінграда»^[3]
• 19 баявых медалёў^[3];
• ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР,
• ганаровая грамата Прэзідыума Усесаюзнага цэнтральнага савета прафесійных саюзаў^[3];
• значок Міністэрства аховы здароўя СССР «Выдатніку аховы здароўя»^[3];
• медаль імя М. І. Пірагова^[3].

Зноскі

1. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5.
2. Гапанович Виктор Яковлевич(недаступная спасылка) (руск.) // Сайт ДУА «Беларускі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт»
3. Виктор Яковлевич Гапанович — человек большой души // Наследие слуцкого края (руск.)