Слуцкі павет

Слу́цкі павет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Мінскага намесніцтва, Мінскай губерні Расійскай імперыі і Беларускай ССР; існавала ў 1793—1924 гадах. Цэнтр — горад Слуцк.

Слуцкі павет
Краіна	Расійская імперыя
Уваходзіць у	Мінская губерня
Адміністрацыйны цэнтр	Слуцк
Дата ўтварэння	1793
Дата скасавання	1924
Насельніцтва	260,5 тыс. (1 897)
Плошча	7,8 тыс. км²

Плошча 7,8 тыс. км². У 1897 годзе ў павеце пражывала 260,5 тыс. чалавек.

Адміністрацыйны падзел

У 1866 годзе ў павеце ўтвораны 23 воласці: Быстрыцкая, Вызнянская, Гавезнанская, Грэская, Грыцавіцкая, Грозаўская, Заастравецкая, Кіявіцкая, Клецкая, Кругавіцкая, Ланьская, Ляхавіцкая, Мядзведзіцкая, Пагосцкая, Пацейкаўская, Раманаўская, Сіняўская, Слуцкая (цэнтр — вёска Лучнікі), Старобінская, Целядовіцкая, Цімкавіцкая, Царэўская, Чапліцкая.

У канцы 1796 года да Слуцкага павета далучана тэрыторыя скасаванага Нясвіжскага павета^[1].

Гісторыя

З 1 студзеня 1919 года павет у складзе ССРБ, Літоўска-Беларускай ССР, з чэрвеня 1920 года ў БССР. З сакавіка 1921 года частка Слуцкага павета адышла Польшчы^[1]. У маі 1922 года да павета далучана Любанская воласць Бабруйскага павета^[1]. 17 ліпеня 1924 года Слуцкі павет скасаваны, а яго тэрыторыя ўвайшла ў Слуцкую акругу^[1].

Эканоміка

З 1907 года ў маёнтку Акімаўскае Слуцкага павета дзейнічаў Акімаўскі завод сельскагаспадарчага інвентару, які вырабляў дробны сельска-гаспадарчы інвентар.

Ураднікі павета

• Слуцкія павятовыя маршалкі

Вядомыя асобы

• Міхал Бярновіч
• Антон Адамавіч Вайніловіч
• Тадэвуш Антонавіч Вайніловіч
• Эдвард Адамавіч Вайніловіч
• Павел Корчык
• Аляксандр Ігнатавіч Уласавец, Герой Савецкага Саюза

Зноскі

1. БелЭн 2002.