Віторыа дэ Сіка

Віторыа Даменіка Станіслаа Гаэтана Сарана Дэ Сіка (італ.: Vittorio Domenico Stanislao Gaetano Sorano De Sica, 7 ліпеня 1901 — 13 лістапада 1974) — італьянскі рэжысёр і акцёр, адна з ключавых фігур італьянскага неарэалізму.

Віторыа дэ Сіка
італ.: Vittorio De Sica
Дата нараджэння	7 ліпеня 1901(1901-07-07)[1][2]
Месца нараджэння	Сора, Італія[3][2]
Дата смерці	13 лістапада 1974(1974-11-13)[1][4][…] (73 гады)
Месца смерці	Нёі-сюр-Сен, Францыя[2]
Месца пахавання	Кампа-Верана[d]
Грамадзянства	Італія[5]  Каралеўства Італія  Францыя
Жонка	Giuditta Rissone[d] і María Mercader[d]
Дзеці	Christian De Sica[d], Manuel De Sica[d], Vicky Lagos[d] і Emi De Sica[d]
Прафесія	кінарэжысёр, сцэнарыст, тэатральны акцёр, кінаакцёр, акцёр, выканаўчы прадзюсар, кінапрадзюсар, рэжысёр
Кірунак	неарэалізм[d]
Узнагароды	Прэмія «Залаты глобус» за найлепшы фільм на замежнай мове[d] (1961, 1949) Blue Ribbon Awards for Best Foreign Film[d] Бодыль (прэмія) Прэмія «Давід дзі Данатэла» за найлепшую мужчынскую ролю[d] David di Donatello for Best Director[d] David di Donatello europeo[d] Nastro d'Argento for the director of the best film[d] (1946) прэмія «Сярэбраная стужка» за найлепшую мужчынскую ролю[d] (1948) Nastro d'Argento for Best Screenplay[d] (1949) Jussi Awards[d] Kansas City Film Critics Circle Awards 1972[d] Kinema Junpo[d] Leopard for Best Direction[d] National Board of Review Award for Best Director[d] San Francisco International Film Festival[d] Залатая пальмавая галіна прэмія Нацыянальнага савета кінакрытыкаў ЗША за найлепшы фільм[d] Оскар (1948) Nastro d'Argento for best director[d] (1949) Grolla d'oro for Best Direction[d] (1955)
IMDb	ID 0001120
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Чатыры фільмы рэжысёра былі ўдастоены прэміі «Оскар»: «Шуша» і «Выкрадальнікі веласіпедаў» атрымалі ганаровыя прэміі («Шуша» ў 1947 годзе стала першым фільмам на замежнай мове, які атрымаў «Оскар»), а «Учора, сёння, заўтра» і «Сад Фінці-Канціні» — прэміі за лепшы замежны фільм. Як акцёр Дэ Сіка таксама быў намінаваны на «Оскар» за лепшую мужчынскую ролю другога плана за амерыканскі фільм 1957 «Бывай, зброя!», але прэмія тады дасталася Рэду Батансу за фільм «Саёнара».

Фільмы рэжысёра былі адзначаны і іншымі значнымі ўзнагародамі — «Залатая пальмавая галіна» Канскага кінафестывалю («Цуд у Мілане»), «Давід дзі Данатэла» («Сад Фінці-Канціні»), «Залаты мядзведзь» Берлінскага кінафестывалю («Сад Фінці-Канціні») і многія іншыя. У 1956 годзе Дэ Сіка як акцёр стаў першым лаўрэатам італьянскай нацыянальнай кінапрэміі «Давід дзі Данатэла» за лепшую мужчынскую ролю ў фільме Дзіна Рызі «Хлеб, каханне і…».

Фільмаграфія

Акцёр

• «Гэта пачалося ў Неапалі» (1960) — Марыа Вітале

Рэжысёр

• «Чачара» (1960)
• «Учора, сёння, заўтра» (1963)
• «Шлюб па-італьянску» (1964)
• «Сланечнікі» (1970)

Зноскі

1. Vittorio De Sica // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3407324'></a>
2. пасведчанне аб смерці — С. 25. Праверана 11 студзеня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q708653'></a>
3. Де Сика Витторио // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
4. Brozović D., Ladan T. Vittorio De Sica // Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1264934'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q429032'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q18446'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1789619'></a>
5. LIBRIS — Каралеўская бібліятэка Швецыі, 2013. Праверана 24 жніўня 2018.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q953058'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1798125'></a>