Генадзь Мікалаевіч Семянчук

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Семянчук.

Генадзь Мікалаевіч Семянчу́к (нар. 6 кастрычніка 1963, Ваўкавыск) — беларускі гісторык-медыявіст, археолаг. Спецыяліст па сацыяльна-палітычнай гісторыі Полацкага княства. Кандыдат гістарычных навук (1993), дацэнт (1998)^[2].

Генадзь Мікалаевіч Семянчук
Дата нараджэння	6 кастрычніка 1963(1963-10-06)[1] (61 год)
Месца нараджэння	Ваўкавыск, Ваўкавыскі раён, Гродзенская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	гісторык, выкладчык універсітэта, медыявіст, археолаг
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы Інстытут гісторыі Універсітэта імя Адама Міцкевіча ў Познані[d] Інстытут усходнеславянскай філалогіі Ягелонскага ўніверсітэта[d] Інстытут этналогіі і культурнай антрапалогіі Ягелонскага ўніверсітэта[d] Цэнтр Беларускіх Студыяў[d]
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук (1993)
Навуковае званне	дацэнт
Альма-матар	гістарычны факультэт ГрДУ імя Янкі Купалы (1985)
Член у	Еўрапейская археалагічная асацыяцыя[d] Браслаўскае краязнаўчае таварыства[d]

Біяграфічныя звесткі

Нарадзіўся 6 кастрычніка 1963 года года ў Ваўкавыску^[2].

Скончыў у 1985 годзе гістарычны факультэт ГрДУ імя Я. Купалы, у 1990 годзе — аспірантуру Інстытута гісторыі АН БССР^[2] па спецыяльнасці «Археалогія» (пад кіраўніцтвам Г. Штыхава). Абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме «Фарміраванне і развіццё тэрыторыі Полацкай зямлі ў IX — першай палове XIII ст.»^[2].

У 1990—1991 гадах малодшы навуковы супрацоўнік аддзела археалагічных даследаванняў зон новабудоўляў Інстытута гісторыі АН Беларусі. У 1991—2015 гадах працаваў у ГрДУ імя Я. Купалы: дацэнт кафедры беларускай культуры; дацэнт кафедры археалогіі і этналогіі; дацэнт кафедры гісторыі Беларусі, археалогіі і спецыяльных гістарычных дысцыплін^[2]. Звольнены ў студзені 2015 года^[3].

У 1998 годзе выкладаў у Інстытуце гісторыі^[d] Універсітэта імя Адама Міцкевіча ў Познані (Польшча), у 2003—2009 гадах — у Інстытуце ўсходнеславянскай філалогіі^[pl] і Інстытуце этналогіі і культурнай антрапалогіі^[pl] Ягелонскага ўніверсітэта ў Кракаве. З 2015 года выкладае ў Цэнтры беларускіх студый пры Варшаўскім універсітэце^[2].

Стажыраваўся ў навуковых і навучальных установах Познані (1995), Варшавы (1996), Любляны (1999), Кракава (2000)^[2].

Сябра Еўрапейскай археалагічнай асацыяцыі з 2006 года, сябра Браслаўскага краязнаўчага таварыства^[2].

Навукова-даследчыцкая дзейнасць

Напрамкі даследаванняў: сацыяльна-палітычная гісторыя Беларусі VI—XVI стагоддзяў, дзяржаватворчыя працэсы на тэрыторыі Беларусі ў IX—XII стагоддзях, археалогія сярэднявечнага перыяду Беларусі, культура Гродзенскага рэгіёна (горадабудаўніцтва, культавая і свецкая архітэктура)^[2].

Працы

• Фарміраванне і развіццё тэрыторыі Полацкай зямлі ў IX — першай палове XIII стст.: кандыдацкая дысертацыя (1993).
• Археалогія Беларусі. У 2-х частках. Навучальны дапаможнік для студэнтаў па спецыяльнасці «Гісторыя». — Гродна 1996. Частка 1. — Ад палеаліта да ранняга сярэднявечча. — 137 с. (разам С. Піваварчыкам).
• Археалогія Беларусі. У 2-х частках. Навучальны дапаможнік для студэнтаў па спецыяльнасці «Гісторыя». — Гродна 1997. Частка 2. — Эпоха сярэднявечча. — 191 с. (разам С.Піваварчыкам).
• Rocznik Centrum Studiów Białoruskich / Гадавік Цэнтра Беларускіх Студыяў. Nr 1-6. Warszawa, 2015—2020.
• Historia Białorusinów Podlasia. Białystok, 2016.
• Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка Ваўкавыскага раёна. Мінск, 2004.
• Castrum, urbis et bellum. Баранавічы, 2002.