Дагаворы аб перасяленні паміж Польшчай і СССР

Дагаворы аб перасяленні — агульная назва трох міжнародных дагавораў, падпісаных у 1944 годзе Польскім камітэтам нацыянальнага вызвалення (ПКНВ) з трыма савецкімі рэспублікамі: Беларускай, Украінскай і Літоўскай. Паводле дагавораў адбывалася прымусовае перасяленне асоб польскай і яўрэйскай нацыянальнасцей і грамадзян Польшчы з усходніх тэрыторый міжваеннай Польшчы, якія пасля Другой сусветнай вайны ўвайшлі ў склад СССР. З іншага боку, беларусы, літоўцы і ўкраінцы былі пераселены з Польшчы ў адпаведныя савецкія рэспублікі.

Першая старонка польска-ўкраінскага дагавора

Апошняя старонка польска-ўкраінскага дагавора

Дагаворы сталі наступствам падпісання ў Маскве 27 ліпеня 1944 года «Пагаднення паміж ПКНВ і ўрадам СССР» аб польска-савецкай граніцы^[1]. Юрыдычна перасяленне (у дакументах названае «рэпатрыяцыяй» ці «эвакуацыяй») было дабравольным, аднак на справе перасяленцы маглі забраць з сабой адзенне, абутак, бялізну, пасцель, харч, побытавыя прыборы, інвентар, але мусілі пакінуць гатоўку, грошы, золата і каштоўнасці, творы мастацтва, транспартныя сродкі, мэблю.

Гл. таксама

• Абмен насельніцтвам паміж Польшчай і БССР
• Перасяленне палякаў і ўкраінцаў (1944—1946)