Даніла Раманавіч

Дані́ла Рама́навіч (укр.: Данило Галицький; 1201 або 1204 — 1264) — князь галіцкі (1205—1206, 1211—1212, 1229—1231, 1233—1235, 1238—1264), уладзімірскі (1215—1231), вялікі князь кіеўскі (1240), першы кароль рускі (1254—1264).

Даніла Раманавіч
Нараджэнне	1201 Галіч, Галіцка-Валынскае княства
Смерць	1264 Хэлм, Галіцка-Валынскае княства
Месца пахавання	Basilica of the Birth of the Virgin Mary[d]
Бацька	Раман Мсціславіч
Маці	Раманава[d]
Жонка	Ганна Мсціслаўна[d] і Даўспрункаўна Данілава[d]
Дзеці	Шварн Данілавіч, Іраклій Данілавіч[d], Раман Данілавіч, Мсціслаў Данілавіч, Пераяслава Данілаўна[d], Sofie von Schwarzburg-Blankenburg[d], Леў Данілавіч і Ustinia Danilovna[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Сын Рамана Мсціслававіча. Пасля доўгай і напружанай барацьбы аднавіў і адбудаваў Галіцка-Валынскую дзяржаву, створаную яго бацькам. З пераменным поспехам адбіваў мангольскую экспансію, адначасова нейтралізуючы ваенныя спробы заходніх суседзяў умешвацца ва ўнутраныя справы яго дзяржавы.

З 1211 княжыў у Галічы, у 1212 выгнаны, з 1221 — на Валыні. У 1229 завяршыў аб’яднанне валынскіх зямель, у склад якіх былі ўключыны Бярэсце, Кобрын, Бельск, Драгічын; яму падпарадкоўваліся таксама тураўскія і пінскія князі. У 1223 годзе ўдзельнічаў у бітве з мангола-татарамі на Калцы, быў паранены. Разбіў сілы Добжыньскага ордэна^[uk] ў бітве пад Драгічынам (1237 ці 1238). У 1238 годзе канчаткова авалодаў Галічам, у 1239 — Кіевам, стаў вялікім князем кіеўскім.

Спрыяў развіццю гарадоў, прыцягваючы туды рамеснікаў і купцоў. Пры ім былі пабудаваны Холм, Львоў, Крамянец, Данілаў, Стажок, абноўлены Драгічын. Перанёс сталіцу Галіцка-Валынскага княства з Галіча ў Холм.

Ваяваў супраць Польшчы і Венгрыі (1245), літоўскіх феадалаў, прымусіў яцвягаў плаціць даніну. Канфліктаваў з літоўскімі князямі Міндоўгам і Войшалкам. Сын Данілы Раманавіча Шварн быў жанаты з дачкой Міндоўга, а другі сын — Раман — атрымаў ад Міндоўга Новагародак, Ваўкавыск і Слонім.

Каб стварыць кааліцыю супраць мангола-татараў, у 1254 годзе прыняў ад Папы Рымскага каралеўскую карону (каранаваўся ў Драгічыне). Выступаў супраць пашырэння каталіцтва. У 1259 годзе вымушаны прызнаць залежнасць ад манголаў і ў 1260—1261 гадах па іх загадзе знішчыць некаторыя гарадскія ўмацаванні ў княстве.

Перыяд яго княжання быў часам найбольшага эканамічна-культурнага ўздыму і палітычнага ўзмацнення Галіцка-Валынскай дзяржавы. Мяжа княства праходзіла па Карпатах, Дняпры і Дунаі, пры ім яно стала адной з найбуйнейшых дзяржаў у Еўропе.

Зноскі