Даніла I Петравіч

Даніла I Петравіч (6 чэрвеня 1826 — 13 жніўня 1860) — першы князь Чарнагорыя з 1852 па 1860 з дынастыі Петравічаў-Негашаў.

Даніла I Петравіч
сербск.: Данило I Петровић
1-ы Князь Чарнагорыі 1 сакавіка 1852 — 13 жніўня 1860
Папярэднік	тытул заснаваны
Пераемнік	Нікола I Петравіч
Нараджэнне	25 мая 1826(1826-05-25)[1][2][…] Негушы[d], Цэцінэ[d], Каралеўства Чарнагорыя
Смерць	13 жніўня 1860(1860-08-13)[1] (34 гады) Котар, Каралеўства Далмацыя[d], Аўстрыйская імперыя
Род	Петравічы-Негашы[d]
Бацька	Stanko Petrovic-Njegoš[d][3]
Маці	Christina Vrbitsa[d][3]
Жонка	Дарынка Петравіч-Негаш[d][4]
Дзеці	няма
Веравызнанне	Праваслаўе
Манаграма
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і Станкі Петравіча 6 чэрвеня 1826. Пасля смерці свайго дзядзькі атрымаў у спадчыну тытул уладара Чарнагорыі. 1 сакавіка 1852 была абвешчана поўная незалежнасць, і Даніла прыняў тытул князя Чарнагорыі. Забіты ў Котары 13 жніўня 1860. Яго спадчыннікам стаў пляменнік Нікола I Петравіч.

Рэформы

Даніла праводзіў шэраг рэформаў, накіраваных на мадэрнізацыю племянных адносін і на павышэнне баяздольнасці чарнагорскага войска перад асманскай пагрозай. Зямельная рэформа была замацавана законнікам, зацверджаным у 1855 годзе. Рэформы сутыкнуліся з супраціўленнем на месцах, Даніла здушыў бунт клана Белапаўлавічаў.