Дзмітрый Міканоравіч Фалькоўскі

Дзмітрый Фалькоўскі (сапр. Дзмітрый Ляўчук, 3 лістапада 1898, в. Вялікія Лепясы, Кобрынскі павет, Гродзенская губерня — 17 снежня 1934) — украінскі паэт, празаік, удзельнік рэвалюцыйнага руху.

Дзмітрый Міканоравіч Фалькоўскі
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	3 лістапада 1898(1898-11-03)
Месца нараджэння	Вялікія Лепясы, Буховіцкі сельсавет, Кобрынскі раён, Брэсцкая вобласць, Беларуская ССР
Дата смерці	17 снежня 1934(1934-12-17) (36 гадоў)
Месца смерці	Кіеў, СССР
Пахаванне	Лук’янаўскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Альма-матар	Кобрынскае гарадское вучылішча[d] Брэсцкая мужчынская гімназія
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік
Мова твораў	украінская
Подпіс

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Фалькоўскі.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ляўчук.

Біяграфія

Дзмітрый Ляўчук нарадзіўся ў Кобрынскім павеце ў 1898 годзе. Скончыў Кобрынскае гарадское вучылішча. Вучыўся ў 1912-1915 гадах Брэсцкай гімназіі.

У верасні 1918 года ўступіў у Кобрынскую падпольную ячэйку РКП(б). У лістападзе 1918 года быў адным з ініцыятарам стварэння ў Іласкай воласці Кобрынскага павета партызанскага атрада. Падчас існавання Украінскай Народнай Рэспублікі здзяйсняў тэрор у бальшавіцкім падполлі. У 1920-23 гадах служыў у органах ЧК-ДПУ Беларусі, адкуль быў звольнены па хваробе

Пасля жыў у Кіеве, дзе змяніў прозвішча на Фалькоўскі ў сувязі з небяспекай помсты. Уваходзіў у літаратурнае аб'яднанне «Ланка». Абвінавачваўся літаратурнай крытыкай ва ўпадніцкіх настроях.

Калі быў здзейснены новы тэрор у сувязі з забойствам Кірава, трапіў у вязніцу і неўзабаве быў расстраляны^[1].

У 1957 годзе рэабілітаваны пасмяротна.

Творчасць

Друкавацца пачаў у 1924 годзе ў часопісах «Червоний шлях», «Життя й революція», «Всесвіт», «Глобус».

Аўтар паэм «Чэкіст» (1924) і «Чабан» (1925), паэтычных зборнікаў «Далягляды» (1927), «На пажарышчы» (1928), «Палессе» (1931). Адлюстраваў героіку і трагізм грамадзянскай вайны. Апяваў прыгажосць роднага палескага краю, называў сябе «песняром Палесся». Некаторыя вершы Дз. Фалькоўскага (напр., «Очерет мені був за колиску») сталі песнямі.

Перакладаў творы беларускіх (Я. Пушча), рускіх, нямецкіх паэтаў. Прыйшоў да асэнсавання агульначалавечых духоўных каштоўнасцей, парваў з прыхільнікамі вузкакласавага разумення «пралетарскай культуры».

Ушанаванне памяці

Памятны энак усталяваны ў в. Вялікія Лепясы, матэрыялы пра Дз. Фалькоўскага экспануюцца ў Кобрынскім ваенна-гістарычным музеі.