Доў-Бер Шнеерсон

Мітэлер Рэбэ (ідыш: מיטעלער רבי — «сярэдні настаўнік»; наст. імя Доў-Бер Шнеўры, таксама вядомы як Адмур ха-Эмцаі) (24 лістапада 1773 — 28 лістапада 1827) — другі кіраўнік хасідскага руху Хабад, прыняў кіраўніцтва рухам у 1813 годзе, пасля смерці бацькі, рабіна Шнеўра Залмана з Лядаў.

Мітэлер Рэбэ
Доў-Бер Шнеерсон
Імя пры нараджэнні	Доў-Бер Шнеўры
Род дзейнасці	хасідкі рабін, кіраўнік руху Хабад
Дата нараджэння	13 (24) лістапада 1773 ці 1773[1]
Месца нараджэння	Лёзна, Беларусь
Дата смерці	16 (28) лістапада 1827 ці 1827[1]
Месца смерці	Нежын, Нежынскі павет[d], Чарнігаўская губерня, Маларасійскае ваеннае губернатарства, Расійская імперыя
Месца пахавання	Ніжын
Грамадзянства	Расійская імперыя
Веравызнанне	іўдаізм
Бацька	Шнеўр Залман з Лядаў
Маці	Штэрна Бруховіч[d]
Жонка	Шэйнэ Шнеерсон[d]
Дзеці	Рахель Слонімская[d], Хая Мушка Шнеерсон[d], Хая Сара Александрова[d], Sara Derbaremdiker[d], Q89438038?, Menachem Nachum Schneerson[d] і Q92088367?
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Сын рабіна Шнэўра Залмана з Ляд і ребецн Штэрны. У 1788 годзе ажаніўся з ребецн Шэйнэ. Ў 1790—1791 гадах кіраваў маладымі хасідамі свайго бацькі. У 1813 годзе, пасля смерці бацькі, змяніў яго на пасадзе кіраўніка хасідаў Хабад, і ўвосень таго ж года, у дзень нараджэння бацькі, пераехаў у Любавічы, зрабіўшы іх новым цэнтрам Хабада.

Ў 1814 годзе арганізаваў спецыяльны савет па аднаўленні разбураных падчас вайны 1812 года габрэйскіх мястэчак.

Ў 1815 годзе дамогся вылучэння ў Херсонскай губерні зямель для заснавання яўрэйскіх калоній і ў наступныя гады займаўся іх арганізацыяй.

Ў 1816—1817 гадах заснаваў суполку Хабада ў Хеўроне, у Святой Зямлі.

Улетку 1817 года наведаў створаныя ім паселішчы ў Херсонскай губерні.

Восенню 1826 года быў арыштаваны ў Віцебске па даносе, аднак прыкладна праз месяц быў вызвалены.

У 1827 годзе, калі стала вядома аб царскім указе браць яўрэйскіх дзяцей на воінскую службу, рабін Доў-Бер паехаў у Гадзяч на магілу бацькі, каб маліцца на святым месцы аб адмене гэтага ўказа. Па дарозе назад, у горадзе Нежын Чарнігаўскай губерні, ён памёр. Ў Нежыне рабін Доў-Бер і пахаваны.

Вучэнне

Рабін Доў-Бер працягнуў і ўмацаваў вучэнне свайго бацькі, рабіна Шнеўра Залмана з Лядаў. Яго вучэнне адрозніваецца ад бацькоўскага большай глыбінёй і дэталёвасцю, часта яго сачыненні (маамары, «прамовы») з'яўляюцца дэталёвым разборам твораў бацькі. У адрозненне ад маамаров рабіна Шнеўра Залмана, якія адрозніваліся адноснай кароткасцю, маамары рабіна Доў-Бера звычайна займаюць дзесяткі старонак.

Яго сачыненні звычайна кажуць пра служэнне Богу праз паглыбленае разважанне, гэтага ён патрабаваў ад сваіх хасідаў — паглыбленага вывучэння Торы і хасідскага вучэння, разважанні аб яго ідэях аж да поўнага аб'яднання з імі. Ён сам пісаў пра гэта так: «У гэтым і складаецца ўсё маё імкненне з самага дзяцінства, каб кожны з любімых мною, сапраўды якія шукаюць слоў Бога жывога, каб ўсталявалі яны ў душы сваёй святло вечнага жыцця, што асвятляе шлях да галоўнай мэты — раскрыццю Бога ў іх душы» (Кунтрэс Ітпаалут).

У сваіх маамарах ён апісвае прымяненне на справе прынцыпаў служэння, разглядаючы кожную ідэю пад рознымі кутамі і прыводзячы шматлікія прыклады для палягчэння разумення. Аднак, часам ён разглядае пэўныя ідэі на вельмі тонкім узроўні, так, што чалавек, не натрэніраваны ў паглыбленым разважанні, не можа зразумець сутнасць.

Рабін Доў-Бер пісаў спарадкаваныя кнігі па хасідызму, у адрозненне ад іншых кіраўнікоў Хабада, большасць кніг якіх з'яўляюцца запісамі вымаўленых вусна прамоваў. Сярод хасідаў прынята лічыць, што кожная з яго кніг была нацэлена на пэўнае кола хасідаў, акрамя двух («Шаарэй Ора» — «Брама святла» і «Шаар һайіхуд» — «Брама Адзінства»), якія прызначаліся для ўсіх хасідаў для агульнага пазнання і вывучэння асноў хасідскага вучэння.