Дэвід Гілмар

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гілмар.

Дэвід Джон Гілмар CBE (англ.: David Jon Gilmour, нар. 6 сакавіка 1946, Кембрыдж, Англія, Вялікабрытанія) — брытанскі кампазітар, гітарыст, вакаліст, адзін з лідараў гурта Pink Floyd. Акрамя працы ў складзе групы, Гілмар выступаў у якасці рэкорд-прадзюсара розных артыстаў і зрабіў паспяховую сольную кар'еру. На працягу ўсёй сваёй музычнай кар'еры Гілмар актыўна ўдзельнічае ў дзейнасці многіх дабрачынных арганізацый. У 2003 годзе ён быў узведзены ў чын Камандора ордэна Брытанскай імперыі за служэнне музыцы і дабрачыннасці, а таксама узнагароджаны прэміяй «Выбітны ўклад» на цырымоніі Q Awards 2008.

Дэвід Гілмар
англ.: Sir David Jon Gilmour
Асноўная інфармацыя
Імя пры нараджэнні	англ.: David Jon Gilmour
Поўнае імя	Дэвід Джон Гілмар
Дата нараджэння	6 сакавіка 1946(1946-03-06) (79 гадоў)
Месца нараджэння	Кембрыдж, акруга Кембрыдж[d], Кембрыджшыр, Англія, Вялікабрытанія
Краіна	Вялікабрытанія
Бацька	Douglas G. Gilmour[d]
Маці	Sylvia Gilmour[d]
Жонка	Ginger Gilmour[d][1] і Polly Samson[d][2]
Дзеці	невядома, невядома, невядома і Romany Gilmour[d]
Альма-матар	Англійскі ўніверсітэт імя Рэскіна
Музычная дзейнасць
Прафесія	гітарыст, вакаліст
Гады актыўнасці	з 1963
Пеўчы голас	барытон
Інструменты	гітара[3], бас-гітара[3], ударная ўстаноўка[3] і саксафон[2]
Жанр	прагрэсіўны рок
Калектывы	Pink Floyd
Лэйблы	EMI[d], Columbia Graphophone Co. Ltd.[d], Harvest[d], Capitol Records, Columbia Records і Sony Music Entertainment
Грамадская дзейнасць
Член у	Pink Floyd (2014)[2] Rockestra[d]
Узнагароды	Кавалер ордэна Брытанскай імперыі Ордэн Пашаны (Арменія) [4]
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку
www.davidgilmour.com

У 2003 годзе Гілмар заняў 82-е месца ў рэйтынгу часопіса Rolling Stone «100 найлепшых гітарыстаў усіх часоў». У 2009 годзе брытанскі часопіс Classic Rock уключыў Гілмара ў свой спіс найвялікшых гітарыстаў свету.

Дыскаграфія

Pink Floyd

• A Saucerful of Secrets — 29 чэрвеня 1968.
• More — 27 ліпеня 1969.
• Ummagumma — 25 кастрычніка 1969.
• Atom Heart Mother — 10 кастрычніка 1970.
• Meddle — 30 кастрычніка 1971.
• Obscured by Clouds — 3 чэрвеня 1972.
• The Dark Side of the Moon — 17 сакавіка 1973.
• Wish You Were Here — 15 верасня 1975.
• Animals — 23 студзеня 1977.
• The Wall — 30 лістапада 1979.
• The Final Cut — 21 сакавіка 1983.
• A Momentary Lapse of Reason — 8 верасня 1987.
• Delicate Sound of Thunder — 22 лістапада 1988.
• The Division Bell — 30 сакавіка 1994.
• P•U•L•S•E — 29 мая 1995.

Поўную дыскаграфію можна паглядзець тут — Дыскаграфія Pink Floyd.

Сольная творчасць

Альбомы

• David Gilmour — 25 мая 1978
• About Face — 27 сакавіка 1984
• On an Island — 6 сакавіка 2006
• Live in Gdańsk — 22 верасня 2008
• Rattle That Lock — 2015
• Live at Pompeii — 2017
• Luck and Strange — 2024

Саўндтрэкі

• Fractals: The Colors of Infinity, Дакументальны — 1994^[5]

Сінглы

• «There's No Way Out of Here/Deafinitely», 1978
• «Blue Light», сакавік, 1984
• «Love on the Air», май, 1984
• «On an Island», 6 сакавік 2006
• «Smile/Island Jam», 13 чэрвень 2006
• «Arnold Layne/Dark Globe» (Live) 26 снежань 2006

Відэа

• David Gilmour Live 1984 (VHS) — верасень 1984
• David Gilmour in Concert (DVD) — кастрычнік 2002
• Remember That Night (DVD/BD) — верасень 2007
• Live in Gdansk (DVD) — верасень 2008

Зноскі

1. http://www.gingerart.net/#/the-artist/4519769311
2. Mabbett A. Pink Floyd: The Music and the Mystery / пад рэд. C. Charlesworth — London: (untranslated), 2010. — 168 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q15136093'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q84'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q25766745'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19869282'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5106136'></a>
3. Miles B., Mabbett A. Pink Floyd: A Visual Documentary / C. Charlesworth — 1994. — 160 p.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19869279'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q809078'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5106136'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q15136093'></a>
4. Дэвід Гілмар узнагароджаны Ордэнам Пашаны завочна //Pink-Floyd.ru Архівавана 3 студзеня 2012.
5. The Colours of Infinity: The Beauty and Power of Fractals (нявызн.). Powells.com. Праверана 20 красавіка 2009.