Ежы Курыловіч

Ежы Курыловіч (польск.: Jerzy Kuryłowicz; 26 жніўня 1895(1895-08-26)^[4][5], Станіслаў, Каралеўства Галіцыі і Ладамерыі, Аўстра-Венгрыя — 28 студзеня 1978(1978-01-28)^[4][5], Кракаў^[6]) — польскі лінгвіст, адзін з найвыдатнейшых лінгвістаў ХХ стагоддзя.

Ежы Курыловіч
Jerzy Kuryłowicz
Дата нараджэння	26 жніўня 1895
Месца нараджэння	Станіславаў, Аўстра-Венгрыя
Дата смерці	28 лютага 1978
Месца смерці	Кракаў, ПНР
Месца пахавання	Ракавіцкія могілкі
Грамадзянства	Польшча[1]
Род дзейнасці	мовазнавец, прафесар
Навуковая сфера	лінгвістыка
Месца працы	Ягелонскі ўніверсітэт Львоўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Івана Франко
Альма-матар	Львоўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Івана Франко
Член у	Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі Польская акадэмія навук[2] Польскае навуковае таварыства ў Львове[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Сербская акадэмія навук і мастацтваў Польская акадэмія ведаў[d] Акадэмія надпісаў і прыгожай славеснасці[d] (1978)[3]
Прэміі	прэмія Вальнея[d] (1957)
Узнагароды	ганаровы доктар Венскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Універсітэта Парыж IV Сарбона[d] (1957)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Унёсак у навуку

Асноўнай галіной навуковых інтарэсаў Курыловіча былі індаеўрапеістыка і семіталогія. Ён прапанаваў рэканструкцыю індаеўрапейскага націску, зрабіў істотны ўнёсак у развіццё ларынгальнай гіпотэзы Ф. дэ Сасюра, адкрыўшы існаванне ларынгалаў у хецкай мове. Высунуў гіпотэзу аб паходжанні семіцкага трохзычнага кораня ў выніку граматыкалізацыі аблаўта.