Займеннік
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Займеннік — часціна мовы, якая паказвае на прадметы і якасці, не называючы іх. Канкрэтнае значэнне мае толькі ў звязнай мове, дзе выступае як марфалагічны сінонім да назоўніка, прыметніка ці лічэбніка. Паводле суадносін з іншымі часцінамі мовы займеннікі падзяляюць на назоўнікавыя, прыметнікавыя і лічэбнікавыя; паводле значэння — асабовыя (я, мы, ты, вы), зваротны (сябе), прыналежныя (мой, наш, твой), пытальна-адносныя (хто, што, каторы), указальныя (гэты, той, такі), азначальныя (сам, увесь, кожны, іншы), адмоўныя (ніхто, нішто), няпэўныя (нехта, некаторы, нейкі). У сказе выконваюць ролю дзейніка, выказніка і дадатковых членаў сказа, наячасцей дапаўнення і азначэння.
Remove ads
Асабовыя займеннікі
Асабовыя займеннікі ў беларускай і іншых славянскіх мовах
¹ адушаўлёны; ² неадушаўлёны; ³ ужываецца ў перфекце пасля дапаможнага дзеяслова je; * састарэлае або паэтычнае; ** размоўнае
Remove ads
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads