Каралінскія астравы

Каралінскія астравы (англ.: Caroline Islands, ісп.: Carolinas Islas; названы ад імя іспанскага караля Карла II) — архіпелаг у заходняй частцы Ціхага акіяна, у Мікранезіі. Пасля здабыцця незалежнасці ад ЗША на астравах архіпелага ўтварылася дзве дзяржавы: Федэратыўныя Штаты Мікранезіі і Палаў.

Каралінскія астравы
англ. Caroline Islands, ісп. Carolinas Islas
Заход сонца на востраве Яп
Характарыстыкі
Найбуйнейшы востраў	востраў Панпеі
Агульная плошча	1 190 км²
Насельніцтва	126 075 чал. (2000)
Шчыльнасць насельніцтва	105,95 чал./км²
Размяшчэнне
06°03′ пн. ш. 147°05′ у. д.HGЯO
Акваторыя	Ціхі акіян
Краіна	Федэратыўныя Штаты Мікранезіі
Каралінскія астравы
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Да моманту пачатку каланізацыі астравоў еўрапейцамі мясцовае насельніцтва знаходзілася на стадыі распаду першабытнаабшчыннага ладу. Грамадства дзяліліся на шэраг нераўнапраўных па свайму становішчу сацыяльных груп. На некаторых астраўных групах паўсталі буйныя тэрытарыяльныя аб'яднанні, хоць дзяржавы яшчэ створаны не былі.

Каралінскія астравы былі адкрытыя ў 1527 годзе іспанскім мараплаўцам Сааведра (па іншай версіі іх адкрыў разам з Маршалавымі ў 1526 Саласар).

Геаграфія

Архіпелаг складаецца з 936 асобных або сабраных у групы вулканічных астравоў і атолаў, размешчаных паміж 1-10 ° з. ш. і 131-163 ° у. д. Плошча сушы каля 1320 км². Буйныя групы і астравы: Палау (Бабелтуап, 391 км²), Яп (100 км²) - заходняя група; астравы Сенявіна (востраў Панпеі, 334 км²), Трук (100 км²), Кусаіе (110 км²) - усходняя група.

Усе буйныя астравы вулканічнага паходжання (вышыня да 791 м), акружаны каралавымі рыфамі. Астравы заходняй групы адносяцца да сістэмы астраўных дуг і адчуваюць павольны ўстойлівы ўздым; астравы ўсходняй групы сфарміраваны на акіянічным ложы. Радовішчы фасфатаў арганічнага паходжання. Клімат экватарыяльны і субэкватарыяльны. Ападкаў ад 2250 мм да 3000-4500 і 6000 мм (у гарах вострава Кусаіе) у год.

Літаратура

• Каралінскія астравы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — С. 52. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).