Кароль Урсын Нямцэвіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Нямцэвіч.

Кароль Урсын Нямцэ́віч^[3] (польск.: Karol Ursyn Niemcewicz; 1797 — 9 лютага 1867) — адзін з кіраўнікоў паўстання 1830—1831 гадоў.

Кароль Урсын Нямцэвіч
Нараджэнне	1797[1] Скокі, Беларусь
Смерць	люты 1867 Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Cimetière de Montmartre - Division 8[d]
Род	Нямцэвічы
Бацька	Ян Урсын Нямцэвіч[d]
Маці	Тэкля з Выганоўскіх[d]
Адукацыя	Свіслацкая гімназія Віленскі ўніверсітэт
Дзейнасць	палітычная дзейнасць[d][2] і мемуарная літаратура[d][2]
Бітвы	Паўстанне 1830—1831 гадоў

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Урсын-Нямцэвічаў. Скончыў Свіслацкую гімназію, вучыўся ў Віленскім універсітэце. У 1830 годзе абраны віцэ-маршалкам Гродзенскай губерні.

У час паўстання 1830—1831 гадоў на 4 месяцы інтэрніраваны ў Гродне. Уцёк пад Беласток, дзе ўзначаліў невялікі атрад, які быў разбіты 16 мая 1831, адышоў пад Белавежу, пасля рассеяны. Нямцэвіч далучыўся да дывізіі генерала М. Рыбінскага. У жніўні 1831 года ўвайшоў у склад Сената Каралеўства Польскага як прадстаўнік ад Гродзеншчыны. Пасля капітуляцыі Варшавы эмігрыраваў у Парыж, дзе звязаны з Ю. Нямцэвічам, А. Чартарыйскім.

Аўтар мемуараў «Успаміны з 1831 г.» (1863), «Успаміны пра паўстанне ў Брэсце Літоўскім» (1869).