Клод Бернар

Клод Бернар (фр.: Claude Bernard, 12 ліпеня 1813, Сен-Жульен (Рона) — 10 лютага 1878, Парыж) — французскі медык, даследчык працэсаў унутранай сакрэцыі, заснавальнік эндакрыналогіі.

Клод Бернар
Дата нараджэння	12 ліпеня 1813(1813-07-12)[1][2][…]
Месца нараджэння	Сен-Жульен[d], дэпартамент Рона, рэгіён Рона — Альпы, Метраполія Францыі, Францыя
Дата смерці	10 лютага 1878(1878-02-10)[1][2][…] (64 гады)
Месца смерці	Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[3]
Месца пахавання	Пер-Лашэз Grave of Claude Bernard[d]
Грамадзянства	Францыя
Бацька	Pierre François Bernard[d]
Маці	Jeanne Saulnier[d]
Жонка	Marie Françoise Bernard[d]
Дзеці	Jeanne-Antoinette-Henriette Bernard[d] і Marie-Louise-Alphonsine Bernard[d]
Род дзейнасці	урач-пісьменнік, палітык, псіхолаг, прафесар, фізіёлаг, урач, эпістэмалаг
Навуковая сфера	фізіялогія і медыцына
Месца працы	Калеж дэ Франс[4] Парыжскі факультэт медыцыны[d] Нацыянальны музей натуральнай гісторыі Практычная школа вышэйшых даследаванняў[d]
Альма-матар	Парыжскі факультэт медыцыны[d] факультэт прыродазнаўчых навук Парыжскага ўніверсітэта[d] (1853)
Вядомыя вучні	Іван Раманавіч Тарханаў[d] і Étienne Lancereaux[d][5]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Парыжскае філаматычнае таварыства[d] Французская акадэмія Шведская каралеўская акадэмія навук Французская акадэмія навук Пецярбургская акадэмія навук Венгерская акадэмія навук Дацкая каралеўская акадэмія навук[d] Парыжская медыцынская акадэмія[d] Расійская акадэмія навук Пруская акадэмія навук Баварская акадэмія навук
Узнагароды	замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (9 чэрвеня 1864) Baly Medal[d] (1875)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бернар.

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Сен-Жульен на паўднёвым усходзе Францыі, у сям’і селяніна-вінаградара. Некаторы час працаваў памочнікам аптэкара. У той час ён марыў стаць пісьменнікам, і, магчыма, стаў бы (адзін напісаны ім вадэвіль меў поспех на сцэне), але літаратурны крытык Марк Жырардо, да якога той звярнуўся па параду адносна літаратурнай кар’еры, пераканаў Бернара адмовіцца ад сваёй задумы. У 1834 годзе Бернар паступіў у Парыжскі ўніверсітэт.

Пазнаёміўся з вядомым фізіёлагам Франсуа Мажандзі, які запрасіў яго на працу да сябе ў лабараторыю ў Калеж дэ Франс.

Навуковая дзейнасць

Вывучыў функцыянаванне слінных залоз, ролю страўнікавага і кішачнага соку.

Зноскі

1. BERNARD Claude — Sénat.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q111695467'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q215987'></a>
2. Virtanen R. Claude Bernard // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
3. Бернар Клод // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
4. list of professors at Collège de France

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3253460'></a>
5. Герценштейн Г. М. Лансеро, Этьенн // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1896. — Т. XVII. — С. 335.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892928'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24446229'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4137571'></a>