Крыштаф Жыгімонт Пац

Крыштаф Жыгімонт Пац (1621 — 10 студзеня 1684) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч. Вялікі харунжы літоўскі (1646—1656), падканцлер літоўскі (1656—1658), вялікі канцлер літоўскі (з 1658).

Крыштаф Жыгімонт Пац
Герб «Газдава»
Вялікі канцлер літоўскі 1658 — 1684
Папярэднік	Альбрэхт Станіслаў Радзівіл
Пераемнік	Марцыян Аляксандр Агінскі
Нараджэнне	1621[1][2][…]
Смерць	10 студзеня 1684(1684-01-10)[3][4] Бельведэр, Сьрудмесце, Варшава, Варшаўская зямля[d], Мазавецкае ваяводства, Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая[4]
Месца пахавання	Пажайсліскі манастыр[5]
Род	Пацы
Бацька	Стэфан Пац[6]
Маці	Ганна Марцыбела Рудаміна-Дусяцкая
Жонка	Клара Ізабела дэ Меі[d][7]
Дзеці	Сын (памёр у маленстве)
Адукацыя	Універсітэт Перуджы Ягелонскі ўніверсітэт[8] Падуанскі ўніверсітэт Льежскі ўніверсітэт Грацкі ўніверсітэт імя Карла і Франца
Дзейнасць	палітыка[9]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Быў старостам ковенскім, пінскім і астрынскім, адміністратарам Гарадзенскай і Аліцкай эканоміяў.

Біяграфія

Паохдзіў з магнацкага роду Пацаў герба «Газдава». Сын Стэфана Паца і Ганны Марцыбелы Рудаміны-Дусяцкай.

Вычыўся ва ўніверсітэтах Кракава, Льежа і Перуджы. У Рыме дамогся дазволу запрасіць у Пажайск камедулаў, фундаваў там іхні кляштар. Служыў у французскай, іспанскай і галандскай арміях.

Карыстаўся вялікім даверам караля і ўвесь свой час праводзіў пераважна ў кампаніі манарха. Прытрымліваўся французскай арыентацыі, з’яўляўся прыхільнікам ідэй каралевы Людвікі Марыі Ганзагі.

У 1658 годзе атрымаў пасаду вялікага канцлера літоўскага. Быў адным з лідараў партыі, якая выступала за каранацыю Міхала Вішнявецкага (1669). Выступіў супраць абрання Яна Сабескага (1674), пасля яго абрання каралём, падаўся ў апазіцыю.

У 1673 годзе Крыштаф Пац дабіўся прыняцця закона, паводле якога кожны трэці сойм павінны быў праходзіць у Гродне.

Памёр у 1684 годзе, нашчадкаў не пакінуў, адзіны яго сын памёр у васьмігадовым узросце.

Зноскі

1. Krzysztof Zygmunt Pac // opac.vatlib.it

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q84353965'></a>
2. Krzysztof Zygmunt Pac // NUKAT — 2002.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11789729'></a>
3. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 161.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123243396'></a>
4. Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 169. — 377 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538'></a>
5. Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 171. — 377 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538'></a>
6. Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 88, 150. — 377 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538'></a>
7. Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 154–155, 170. — 377 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538'></a>
8. Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 150. — 377 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538'></a>
9. Národní autority České republiky Праверана 14 лютага 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>