Леў Паўлавіч Розанаў

Леў Паўлавіч Ро́занаў^[3] (руск.: Лев Павлович Розанов; 25 (13) красавіка 1888 — 1 снежня 1959) — урач, вучоны ў галіне фізіялогіі, доктар біялагічных навук (1935), прафесар (1923).

Леў Паўлавіч Розанаў
Дата нараджэння	13 (25) красавіка 1888[1]
Месца нараджэння	Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя[2]
Дата смерці	1 снежня 1959(1959-12-01)[1] (71 год)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Санкт-Пецярбург
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	фізіёлаг, выкладчык універсітэта, біёлаг, загадчык кафедры
Навуковая сфера	фізіялогія
Месца працы	БДУ медыцынскі факультэт БДУ Інстытут беларускай культуры Інстытут эксперыментальнай медыцыны[d] Іванаўская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія[d] Нацыянальны дзяржаўны ўніверсітэт фізічнай культуры, спорту і здароўя імя П. Ф. Лесгафта[d]
Навуковая ступень	доктар біялагічных навук[1] (1935)
Навуковае званне	прафесар (1922)[1]
Альма-матар	медыцынскі факультэт Маскоўскага ўніверсітэта[d][1]
Навуковы кіраўнік	Іван Пятровіч Паўлаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Розанаў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Маскве ў сям’і ўрача. У 1916 годзе скончыў медыцынскі факультэт Маскоўскага ўніверсітэта. Працаваў урачом у Смаленску. Прайшоў стажыроўку па фізіялогіі ў лабараторыі акадэміка І. П. Паўлава. З 1922 года працаваў у Беларускім дзяржаўным універсітэце, дзе будучы ў званні дацэнта стварыў і ўзначаліў кафедру нармальнай фізіялогіі, на аснове якой у 1930 годзе быў створаны Мінскі медыцынскі інстытут^[4]. Адначасова ў 1927—1937 гадах працаваў у Інстытуце беларускай культуры (з 1929 года — Акадэмія навук БССР). У 1927 годзе праходзіў стажыроўку у лабараторыі прафесара Э. Абдэргальдэна ў Гаазе^[4].

З 1935 года Л. П. Розанаў у Ленінградзе. Працаваў у Інстытуце эксперыментальнай медыцыны, Іванаўскім сельскагаспадарчым інстытуце, Інстытуце фізічнай культуры і спорту імя П. Ф. Лесгафта, Інстытуце фізіятэрапіі і курарталогіі^[4].

Пахаваны ў Санкт-Пецярбургу^[4].

Навуковая і грамадская дзейнасць

Аўтар навуковых прац па пытаннях фізіялогіі стрававання, абмену рэчываў і ўмоўных рэфлексах. Упершыню ў Беларусі выкарыстаў электрамагнітную методыку вызначэння pH у біялагічных вадкасцях. Аўтар першага падручніка па фізіялогіі на беларускай мове^[4].

Прымаў удзел у шэрагу з’ездаў і канферэнцый па фізіялогіі, у тым ліку XIII Міжнароднага фізіялагічнага кангрэса (1928, Бостан)^[4]. У 1932 годзе арганізаваў у Мінску гарадскую канферэнцыю фізіёлагаў, біяхімікаў і фармаколагаў з удзелам выбітных вучоных СССР^[4].

Сярод апублікаваных прац:

• Кароткі курс фізіялогіі чалавека для студэнтаў ВНУ, прыродазнаўцаў і дактароў — першы падручнік па фізіялогіі для вышэйшай школы на беларускай мове
• Руководство по анатомии и физиологии человека, для студентов педагогических факультетов и рабфаков, 1923;
• Об условных рефлексах, 1924;
• Пособие по определению pH, 1929.

Зноскі

1. https://web.archive.org/web/20221221175122/https://www.bsmu.by/page/55/3234/
2. http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-SEK-348327&strq=l_siz=20
3. БелЭн 2001.
4. Розанов Лев Павлович (13(25).04.1888-01.12.1959) Архівавана 21 снежня 2022. (руск.) // Сайт БДМУ