Літота

Літо́та (стар.-грэч.: λιτότης — прастата) — троп, рэзкае змяншэнне якіх-небудзь уласцівасцей ці прыметаў з’явы або прадмету. У такім змяншэнні, як і ў рэзкім перабольшанні (гіпербале), выяўляюцца адносіны пісьменніка да аб’екта адлюстравання, на якім завастраецца асаблівая ўвага. Літота ўжываецца ў народнай творчасці, увайшла ў народную фразеалогію (хлапчачок з кулачок, розуму з макавае зерне, хацінка на курыных ножках), сустракаецца нярэдка ў сучаснай літаратуры. Часам літота выкарыстоўваецца ў вершы адначасова з гіпербалай. Суладдзе гэтых кантрасных тропаў стварае асаблівы мастацкі эфект.

Гл. таксама

• Гіпербала

Літаратура

• Вячаслаў Рагойша. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Мінск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2 000 экз. — ISBN 985-08-0598-6.
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-11-0197-4.