Марыя Міронаўна Зінкевіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Зінкевіч.

Марыя Міронаўна Зінке́віч (13 сакавіка 1924(1924-03-13), Карзюкі, Менскі павет — 4 снежня 2010(2010-12-04), Мінск) — беларуская актрыса. Заслужаная артыстка Беларускай ССР (1980).

Марыя Зінкевіч
Марыя Міронаўна Зінкевіч
Дата нараджэння	13 сакавіка 1924(1924-03-13)
Месца нараджэння	Карзюкі, Менскі павет, Беларуская ССР, СССР
Дата смерці	4 снежня 2010(2010-12-04) (86 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	Беларуская ССР  Беларусь
Прафесія	актрыса
Кар’ера	1945—?
Узнагароды
IMDb	ID 1253919

Біяграфія

Скончыла ў 1948 годзе студыю пры тэатры імя Я. Купалы, у якім працавала да 1995 года.

Творчасць

Характарная актрыса камедыйнага плана, майстар эпізадычных роляў: Агата, Адэлька («Паўлінка» Я. Купалы), цётка Каця, Застрамілава («Хто смяецца апошнім», «Брама неўміручасці» К. Крапівы), Сарока («Людзі на балоце» паводле І. Мележа), Аксюта («Плач перапёлкі» паводле І. Чыгрынава), Грыпіна («Ажаніцца — не журыцца» Далецкіх і М. Чарота) і інш.

Фільмаграфія

• 1997 Бег ад смерці (Беларусь) — цешча
• 1994 Эпілог (Беларусь)
• 1993 У папа быў сабака … (Беларусь)
• 1990 Плач перапёлкі — Аксюта Драніца
• 1980 Атланты і карыятыды — эпізод
• 1977 Сямейныя абставіны — правадніца Маша
• 1976 Сын старшыні — эпізод
• 1976 Па сакрэце ўсяму свету — эпізод, 1 серыя
• 1975 Надзейны чалавек — жанчына ў чарзе да старшыні, (у тытрах М. Зянкевіч)
• 1974 Вялікае супрацьстаянне эпізод, 2 серыя.
• 1973 Добрай справа (кароткаметражны)
• 1973 Вялікі трамплін Міронаўна, супрацоўніца Веры лаўровай
• 1972 Вось і лета прайшло … — цётка Насця, дворнік
• 1971 Дзень маіх сыноў — эпізод
• 1970 неспадзяваная каханне — эпізод
• 1964 Рагаты бастыён — эпізод
• 1964 Лісты да жывых
• 1960 Чалавек не здаецца — Ганна
• 1960 Веснавыя навальніцы — Валянціна
• 1957 Палеская легенда — эпізод
• 1953 Пяюць жаваранкі — эпізод