Мація Бечкавіч

Ма́ція Бе́чкавіч (нар. 29 лістапада 1939, г. Сента, Каралеўства Югаславія) — сербскі паэт, публіцыст, грамадскі дзеяч. Акадэмік Сербскай акадэміі навук і мастацтваў (1985). Адзін з самых прыкметных майстроў слова пасляваенннага пакалення^[1].

Мація Бечкавіч
Матија Бећковић
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	29 лістапада 1939(1939-11-29) (85 гадоў)
Месца нараджэння	Сента[d], Каралеўства Югаславія
Грамадзянства	Сербія
Бацька	Vuk Bećković[d]
Дзеці	Olja Bećković[d]
Альма-матар	філалагічны факультэт Бялградскага ўніверсітэта[d] Valjevo Gymnasium[d] (1958)
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт
Грамадская дзейнасць
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў (25 красавіка 1991) Q12756446? Сербская акадэмія навук і мастацтваў
Прэміі	Dis prize[d] (1990) Q12751806? (2001) Zmajeva prize[d] (1988) Q16085162? (2005) Radoje Domanovic Award[d] (2006) Q794948? (2008) Q121359105? (1997) Milan Rakić Prize[d] (1971)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў філасофскі факультэт Бялградскага ўніверсітэта. Член-карэспандэнт Сербскай акадэміі навук і мастацтваў з 1983 года, правадзейны член — з 1991 года. У 1988—1992 гадах — старшыня Саюза пісьменнікаў Сербіі

Творчасць

Аўтар паэтычных зборнікаў «Вера Паўладольска» (1962), «Аблудная куля» (1963), «Так казаў Мація» (1965), «Кажа мне адзін чалавек» (1970), «Мяжа Бука Шалёнага» (1976), «Вой і куку» (1978), «Два светы» (1980), «Паэмы» (1983), «Богаяўленне» (1985), кніжнай публіцыстыкі «Пра міжчассе» (1969)^[1].

Пераклады

На беларускую мову яго вершы перакладалі Н. Гілевіч, М. Мятліцкі, І. Чарота^[1].

Зноскі

1. Бечкавіч Мація. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).