Мероэ

Ме́раэ, Мероэ (стар.-грэч.: Μερόη, араб. أهرامات مروي‎) — старажытны горад, цэнтр старажытнай цывілізацыі ў Афрыцы. Знаходзіцца на тэрыторыі сучаснага Судана, на поўдзень ад 5-га парога Ніла (паміж вёскамі Кігейк, Дэркаб і Бегаравія)^[1].

Славутасць
Мероэ
16°56′07″ пн. ш. 33°45′03″ у. д.HGЯO
Краіна	Судан
Месцазнаходжанне	Ніл[d]
Дата заснавання	XXV стагоддзе да н.э.
Дата скасавання	XV стагоддзе да н.э.
Аб’ект Сусветнай спадчыны
Archaeological Sites of the Island of Meroe (Археалагічныя помнікі вострава Мероэ)
Спасылка	№ 1336 у спісе аб’ектаў Сусветнай спадчыны (en)
Тып	Культурны
Крытэрыі	ii, iii, iv, v
Рэгіён	Афрыка
Уключэнне	2011  (35-я сесія)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сталіца Мераіцкага царства ў IX—VIII ст. да н.э. — VIII—IX ст. н.э. Зручнае геаграфічнае размяшчэнне (караванныя шляхі ад Ніла і Чырвонага мора да Міжземнамор’я), радовішча жалезнай руды садзейнічалі ўзвышэнню горада. У Мероэ ўзнік першы ў Афрыцы алфавіт. Каля 330—340 н.э. заваявана Аксумскім царствам. 3 пачатку 20 ст. вядуцца археалагічныя раскопкі. Захаваліся руіны замкаў, рымскіх лазняў, абсерваторыі, храмаў Амона, Ісіды і інш. Асноўная тэрыторыя Мероэ занята жылымі кварталамі і вытворчымі майстэрнямі. На ўсход ад Мероэ некропалі: адзін царскі і 2 агульныя^[1].

Рэшткі Мероэ плошчай 24 км² ўключаны ў 2011 г. у спіс сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.

Зноскі

1. Мераэ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).