Мікалай Аляксеевіч Клюеў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Клюеў.

Мікалай Аляксеевіч Клюеў (руск.: Николай Алексеевич Клюев; 10 (22) кастрычніка 1884^[1], Каштугі^[d], Выцегорскі павет^[d], Аланецкая губерня, Расійская імперыя — не раней за 23 кастрычніка 1937 і не пазней за 25 кастрычніка 1937, Томск, Новасібірская вобласць) — рускі паэт.

Мікалай Аляксеевіч Клюеў
руск.: Никола́й Клю́ев
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	10 (22) кастрычніка 1884[1]
Месца нараджэння	Каштугі[d], Выцегорскі павет[d], Аланецкая губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	не раней за 23 кастрычніка 1937 і не пазней за 25 кастрычніка 1937
Месца смерці	Томск, Новасібірская вобласць, РСФСР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, перакладчык
Жанр	паэзія
Мова твораў	руская
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Друкаваўся з 1904 года.

Першыя зборнікі «Сосен перазвон» і «Брацкія песні» (абодва 1912) вытрыманы ў стылі раскольніцкіх песнапенняў, духоўных вершаў, апокрыфаў. Быў блізкі да сімвалістаў, узначальваў т.зв. «новасялянскую» плынь у рускай літаратуры (Сяргей Ясенін, Аляксандр Шыраевец, Сяргей Клычкоў і інш.), паўплываў на раннюю творчасць Ясеніна.

Архаічная па форме паэзія Клюева (зборнікі «Лясныя былі», 1913; «Мірскія думы», 1916; «Песнаслоў», кн. 1—2, 1919; «Ільвіны хлеб», 1922; «Хата і поле», 1928; паэмы «Пагарэлынчына», выд. 1987; «Песня пра Вялікую Маці», выд. 1991; і інш.) прасякнута сялянскімі патрыярхальна-рэлігійнымі настроямі, непрыхільным стаўленнем да горада і культуры індустрыяльнага Захаду. Ёй уласцівы народна-міфалагічная сімволіка, містыка-рамантычная інтэрпрэтацыя рускага нацыянальнага характару.

У 1934 арыштаваны і сасланы ў Нарымскі край. Расстраляны.

Рэабілітаваны пасмяротна.

На беларускую мову асобныя творы М. Клюева пераклаў У. Свяжынскі.