Мікалас Сляжавічус

Мікалас Сляжавічус (літ.: Mykolas Sleževičius, 21 лютага 1882, в. Драмблей, Ковенская губерня, Расійская імперыя (цяпер — Расяйнейскі раён, Літва) — 11 лістапада 1939, Каўнас, Літва) — літоўскі палітык, тройчы прэм'ер-міністр Літвы ў 1918—1919, 1919 і 1926 гадах.

Мікалас Сляжавічус
Прэм'ер-міністр Літвы 26 снежня 1918 — 12 сакавіка 1919
Папярэднік	Аўгусцінас Вальдзямарас
Пераемнік	Пранас Давідайціс
Прэм'ер-міністр Літвы 12 красавіка 1919 — 7 кастрычніка 1919
Папярэднік	Пранас Давідайціс
Пераемнік	Эрнястас Галванаўскас
Прэм'ер-міністр Літвы 15 чэрвеня 1926 — 17 снежня 1926
Папярэднік	Ляонас Бістрас
Пераемнік	Аўгусцінас Вальдзямарас
Нараджэнне	21 лютага 1882(1882-02-21)[1][2] Расейны, Расейнская воласць[d], Расейнскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Смерць	11 лістапада 1939(1939-11-11)[1] (57 гадоў) Коўна, Літва[3]
Месца пахавання	Пятрашунскія могілкі
Партыя	Lithuanian Democratic Party[d]
Адукацыя	Адэскі нацыянальны ўніверсітэт імя І. І. Мечнікава
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў гімназію ў Мітаве ў 1901 годзе і юрыдычны факультэт Наварасійскага ўніверсітэта ў Адэсе ў 1907 годзе. Вярнуўшыся на радзіму, далучыўся да Літоўскай дэмакратычнай партыі, якая бараніла інтарэсы дробнага сялянства, супрацоўнічаў у газетах «Lietuvos ūkininkas» і «Lietuvos Žinios». Пасля пачатку Першай сусветнай вайны эвакуіраваўся ў Варонеж, дзе ў 1917 годзе разам з іншымі прадстаўнікамі правага крыла партыі стварыў Літоўскую сацыялістычную сялянска-дэмакратычную партыю, быў намеснікам старшыні Вярхоўнага савета Літвы ў Расіі. У 1918 годзе арыштаваны, неўзабаве вызвалены і выехаў на радзіму, дзе 26 снежня 1918 года пасля падзення першага ўрада краіны на чале з Аўгусцінасам Вальдзямарасам узначаліў новы кабінет (да 12 сакавіка 1919), а з 12 красавіка па 7 кастрычніка 1919 года зноў займала гэта пасаду. Хоць Сляжавічус адхіліў прапановы ўзмацніць сваю ўладу, якія зыходзілі з ваенных колаў, ён распачаў крокі па наборы добраахвотнікаў у нацыянальныя ўзброеныя сілы (паколькі апалчэння было недастаткова для барацьбы з польскімі нацыяналістычнымі фарміраваннямі), а таксама спробу зямельнай рэформы. Падчас польска-літоўскай вайны ў 1920 годзе Сляжавічус заняў пасаду старшыні Камітэта абароны.

У 1922 годзе Сляжавічус быў абраны ў Сойм ад Сялянскага народнага саюза — ляудзінінкаў. 15 ліпеня 1926 года ён ізноў узначаліў урад краіны, які быў зрынуты 17 снежня таго ж года падчас перавароту, які прывёў да ўлады Антанаса Смятону. Пасля гэтага заставаўся адным з кіраўнікоў апазіцыі рэжыму.

Пахаваны на Пятрашунскіх могілках у Каўнасе.

Зноскі

1. Deutsche Nationalbibliothek Record #119503328 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
2. Bibliothèque nationale de France Mykolas Sleževičius // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563'></a>
3. Deutsche Nationalbibliothek Record #119503328 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>