Мікола Канстанцінавіч Багадзяж

Мікола Канстанцінавіч Багадзяж (16 мая 1957, вёска Траянаўка, Барысаўскі раён, Мінскай вобласці — 2022) — беларускі гісторык і журналіст. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі, Саюза пісьменнікаў Саюзнай дзяржавы, Беларускага саюза журналістаў, сябар Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў^[3].

Мікола Канстанцінавіч Багадзяж
Дата нараджэння	16 мая 1957(1957-05-16)
Месца нараджэння	Траянаўка, Траянаўскі сельсавет, Халопеніцкі раён, Мінская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Дата смерці	2022
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	журналіст, гісторык
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ Беларускі дзяржаўны музей народнай архітэктуры і побыту Чырвоная змена Нёман Бярозка
Альма-матар	гістарычны факультэт БДУ
Член у	Беларускі саюз журналістаў[1] Міжнародная асацыяцыя беларусістаў[2]

Біяграфія

У 1984 годзе скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працаваў настаўнікам гісторыі ў Барысаўскім раёне, у 1985—1986 гадах у Валмянскай школе Дзяржынскага раёна. Потым працаваў у аддзеле археалогіі Інстытута гісторыі АН Беларусі, у Беларускім дзяржаўным музеі народнай архітэктуры і побыту. З 1990 года працаваў журналістам (у газетах «Чырвоная змена», «Цэнтральная газета», часопісах «Нёман», «Бярозка», выдавецтве «Триоль»^[3]).

Займаецца даследаваннем і прапагандай гісторыі Беларусі. Аўтар кнігі «Сыны зямлі беларускай» (2002).

Сумесна з І. Масляніцынай (жонкай) напісаў кнігі «Слава і няслаўе» (1995), «Радзівілы — нясвіжскія каралі» (1997), «Радзівілы ў эпоху інтрыг і авантур» (2003) і інш. Шэраг артыкулаў прысвяціў радаводу Чапскіх, былых уладальнікаў Станькава (зараз у Дзяржынскім раёне Мінскай вобласці), запісаў пра іх легенды і паданні.

Зноскі

1. https://web.archive.org/web/20211209141437/http://litpremia.by/be/author/202/
2. http://litpremia.by/be/author/202/
3. Багадзяж Мікалай Канстанцінавіч Архівавана 9 снежня 2021. (Праверана 26 чэрвеня 2023) // Нацыянальная літаратурная прэмія