Надзея Маркаўна Шнаркевіч

Надзея Маркаўна Шнаркевіч (30 верасня (12 кастрычніка) 1897, Брэст — 21 траўня 1974) — беларуская грамадская і культурная дзяячка, педагог, краязнаўца. Жонка Язэпа Шнаркевіча.

Надзея Маркаўна Шнаркевіч
Род дзейнасці	краязнавец, педагог, грамадская дзяячка, дзеяч культуры
Дата нараджэння	30 верасня (12 кастрычніка) 1897
Месца нараджэння	Брэст, Брэсцкі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	21 мая 1974(1974-05-21) (76 гадоў)
Месца пахавання	Свята-Ефрасіннеўскія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  Польская Рэспубліка  СССР
Муж	Язэп Канстанцінавіч Шнаркевіч
Член у	Таварыства беларускай школы

Біяграфія

У 1914 годзе скончыла Пружанскую жаночую гімназію, у 1919 годзе педагагічныя курсы. 3 1914 года настаўніца ў Пружанскім павеце, з 1915 года праз Першую сусветную вайну ў бежанстве ў расійскай Сызрані.

У 1919 годзе вярнулася на радзіму. З 1925 года ў Вільні, загадчыца дзіцячага прытулку-інтэрната пры Віленскай беларускай гімназіі, супрацоўніца сакратарыята Таварыства беларускай школы. У пачатку 1930-х гадоў актывістка Беларускай жаночай арганізацыі імя Цёткі, супрацоўніца часопіса «Жаноцкая справа».

Помнік на магіле Надзеі і Язэпа Шнаркевічаў на Свята-Ефрасіннеўскіх могілках

Апошнія 25 гадоў жыцця была спаралізавана, але займалася беларускай грамадскай і культурна-асветнай працай: апрацавала ўспаміны мужа па гісторыі Нясвіжскай і Клецкай беларускіх гімназій (апублікаваныя ў 1994 г.), падрыхтавала фотаальбомы па гісторыі школьніцтва і беларускіх гімназій у Заходняй Беларусі, пра творчасць Міхася Забэйды-Суміцкага. Рабіла для Гудзевіцкага краязнаўчага музея этнаграфічныя экспанаты і рэчы сялянскага побыту, збірала музычны фальклор^[1].

Публікацыі

• Успаміны з працы ў Таварыстве Беларускае Школы ў Вільні (1924—1930 гады) // Рунь, 1997, № 4; 1997, № 6.