Нырка

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Нырка (значэнні).

Нырка (лац.: ren) — парны орган мочавыдзяляльнай сістэмы ў пазваночных жывёл, у тым ліку чалавека. Удзельнічаюць у гамеастазе, абмене бялкоў і вугляводаў, утварэнні біялагічна актыўных рэчываў, якія рэгулююць узровень крывянога ціску, хуткасць утварэння эрытрацытаў, сакрэцыю альдастэрону наднырачнікамі, склад крыві і выводзяць з арганізму канчатковыя прадукты азоцістага абмену рэчываў.

Нырка
Нырка чалавека
Лацінская назва	ren
Сістэма	Мочавыдзяляльная сістэма  (руск.) і эндакрынная сістэма
Кровазабеспячэнне	нырачная артэрыя  (англ.)
Вянозны адток	нырачная вена  (англ.)
Інервацыя	нырачнае спляценне  (англ.)
Каталогі	MeSH MeSH Dorlands FMA TA98

Тапаграфія

У чалавека ныркі размешчаны ў забрушыннай прасторы па абодвух баках ад хрыбетніка на ўзроўні паясніцы ў праекцыі Th12 — L3 (12-га груднога — 3-га паяснічнага пазванкоў), прычым правая нырка ў норме размешчана крыху ніжэй, бо зверху яна мяжуе з печанню (у дарослага верхні полюс правай ныркі звычайна дасягае ўзроўню 12-га межрэбер'я, верхні полюс левай — узровень 11-га рабра).

Функцыі нырак

• Экскрэторная (выдзяляльная)
• Осмарэгуліруючая
• Іёнарэгуліруючая
• Інкрэторная (унутрасекраторная)

Гл. таксама

• Нефралогія
• Гемадыяліз

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).