Нінэль Іванаўна Шчасная

Нінэ́ль Іва́наўна Шча́сная, ці часцей Нэ́лі Шча́сная (25 кастрычніка 1933, Полацк — 15 мая 2013, Мінск, Беларусь) — беларускі жывапісец і графік.

Нэлі Шчасная
Імя пры нараджэнні	Нінэль Іванаўна Шчасная
Дата нараджэння	25 кастрычніка 1933(1933-10-25)
Месца нараджэння	Полацк, Полацкі раён, Беларуская ССР, СССР
Дата смерці	15 мая 2013(2013-05-15) (79 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь
Дзеці	Лада Сяргееўна Шчасная
Род дзейнасці	мастачка
Жанр	жывапіс, графіка
Вучоба	Мінскае мастацкае вучылішча (1955) Інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна
Узнагароды	За заслугі ў выяўленчым мастацтве[d] (1977) Ганаровы грамадзянін Полацка (2004)

Біяграфічныя звесткі

Скончыла Мінскае мастацкае вучылішча (1955), затым Інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Рэпіна ў Ленінградзе (1961). Жыла ў Сярэдняй Азіі (Душанбэ), займалася архітэктурай. Да жывапісу і вітражоў вярнулася пасля пераезда ў Беларусь.

Удзельніца больш за 50 персанальных выставак у Беларусі і за мяжой. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР.

Яе дачка Лада Шчасная таксама стала вядомым мастаком.

Творчасць

Працавала ў станковым жывапісе, кніжнай і станковай графіцы, манументальна-дэкаратыўным мастацтве. Аўтар сюжэтна-тэматычных карцін, партрэтаў сучаснікаў і гістарычных асоб, пейзажаў, нацюрмортаў, графічных твораў. Аформіла шэраг кніжных выданняў. Выканала размалёўкі на фасадзе НДІ будаўнічых матэрыялаў (1966), у рэстаране пры гасцініцы «Свіслач» (1978), вітражы ў ВА «Гарызонт» (1982) у Мінску.

Творчасці ўласцівы мяккасць і лірызм светаадчування, экспрэсіўная тэхніка, арыгінальнасць колеравых вырашэнняў.

Сюжэтна-тэматычныя карціны

• 1966 — «Вясёлка», «Пад сонейкам»
• 1967 — «Пяць пакаленняў (Лазня)»
• 1968 — «Самотная»
• 1972 — «Васількі»
• 1975 — «Налібоцкая пушча»
• 1978 — «Пасля змены», «Лада слухае»
• 1980 — «Спрадвечнае»
• 1981 — «Маё нараджэнне»
• 1984 — «Толькі яго нявеста»
• 1987 — «Белыя крьлы», «Гуканне вясны ў Заслаўі»
• 1997 — «Мая сям'я»
• 1999 — «Сястра Людміла і яе Міхайлавы»

Партрэты

• 1956 — «Мая бабуля Ліда»
• 1970 — Іван Мележ, «Аўтапатрэт»
• 1973 — Уладзімір Дубоўка (1973)
• 1976 — Іван Шамякін, Цётка (А. Пашкевіч)
• 1979 — А. Макаёнак, М. Матукоўскі
• 1980 — Максім Танк, Аркадзь Куляшоў («Ля вогнішча»)
• 1981 — У. Саўчанка, Рыгор Шырма, Пётр Клімук
• 1982 — Янка Купала, Максім Багдановіч
• 1985 — М. Ладзіс («Вярнуўся»)
• 1987 — С. Красікаў, І. Антонаў
• 1988 — «Думаючы пра Чэхава»
• 1996 — Р. Сурус
• 1997 — «Еўфрасіння Полацкая»
• 1999 — «Промні натхнення А. Пушкіна»
• 2000 — Францыск Скарына, «Іван Фёдараў і Пётр Мсціславец», А. Раман, «Пясочны гадзіннік» (аўтапартрэт)
• 2001 — Анатоль Анікейчык
• 2003 — Святлаа Акружная

Ілюстрацыі

• 1963 — «Калінавая рукавічка» А. Васілевіч
• 1968 — «Матрошкіны казкі» І. Бурсава
• 1971 — «Рыжая палянка» Д. Бічэль-Загнетавай
• 1973 — «Крылы» М. Хведаровіча
• 1979 — «Заручыны» П. Макаля
• 1984 — «Пра дзеда Аяяй і бабку Оёёй» А. Лойкі

Узнагароды

• Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі (1989)
• медаль «За заслугі ў выяўленчым мастацтве» (1977)
• бронзавы медаль ВДНГ СССР (1975)

Зноскі