Павел Пятровіч Раднёнак

Павел Пятровіч Раднёнак (нар. 30 ліпеня 1964, Мінск) — савецкі і беларускі футбаліст (абаронца) і трэнер.

Павел Раднёнак
Поўнае імя	Павел Пятровіч Раднёнак
Нарадзіўся	30 ліпеня 1964(1964-07-30) (61 год) Мінск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Рост	182 см
Вага	74 кг
Пазіцыя	абаронца
Клубная кар’ера[* 1]
1982—1992 Дынама (Мінск) 140 (2) 1992 Верас (Роўна) 14 (0) 1993—1994 Дынама-Газавік (Цюмень) 60 (1) 1995—1997 Атака-Аўра (Мінск) 78 (2) 1998—1999 Дынама (Мінск) 49 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
1983 СССР (да 20) 1994—1996 Беларусь 12 (0)
Трэнерская кар’ера
1999—2000 Дынама (Мінск) трэнер 2000 Дынама (Мінск) 2000—2001 СКАФ (Мінск) 2001—2002 Славія (Мазыр) 2002—2003 Беларусь трэнер 2003—2009 Беларусь (да 19) 2006 Беларусь трэнер 2009—2010 Казахстан (да 21) 2009—2010 Казахстан (да 19) 2011 Рудзенск трэнер 2011—2013 Нёман (Гродна) дубль 2017 Энергетык-БДУ (Мінск) трэнер 2018 Энергетык-БДУ (Мінск) трэнер 2019 Энергетык-БДУ (Мінск) дубль 2019 Смаргонь 2021—2022 Энергетык-БДУ (Мінск) дубль 2022—2023 Энергетык-БДУ (Мінск) 2023 Энергетык-БДУ (Мінск) трэнер 2024 Астравец
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

Гульнявая кар’ера

Прафесійную кар’еру пачаў у 1981 годзе ў мінскім «Дынама». Спачатку выступаў за дубль, а з 1984 года пачаў выступаць і ў асноўным складзе, правёў за яго 140 матчаў у чэмпіянатах СССР і Беларусі. гуляў у еўракубках. У сезоне 1992/1993 выступаў ва Украіне за ровенскі «Верас», а пасля перабраўся ў цюменскі «Дынама-Газавік».

У 1983 годзе ў складзе юніёрскай зборнай СССР прымаў удзел у чэмпіянаце свету^[1]. У 1994—1996 гадах правёў 12 матчаў у складзе нацыянальнай зборнай Беларусі.

Трэнерская кар’ера

Трэнерскую кар’еру пачаў у мінскім «Дынама» асістэнтаў галоўнага трэнера, а ў сезоне 2000 узначальваў мінчан. Пазней быў галоўным трэнерам клуба СКАФ у Другой лізе, са жніўня 2001 года па май 2002 года быў на чале мазырскай «Славіі».

Пазней стаў працаваць з юнацкімі зборнымі Беларусі, узначальваў каманды 1989 і 1992 гадоў нараджэння. У 2007 годзе разам з юніёрскай зборнай атрымаў перамогу ў мемарыяле Гранаткіна^[2]. У жніўні 2009 года перабраўся ў Казахстан, дзе ўзначаліў моладзевую і юніёрскую зборныя^[3].

Вярнуўшыся ў Беларусь, у студзені 2011 года ўвайшоў у трэнерскі штаб «Рудзенска», дзе стаў дапамагаць Віктару Сокалу^[4]. У жніўні таго ж года ўзначаліў дубль гродзенскага «Нёмана»^[5], заставаўся на пасадзе да канца 2013 года^[6]. Пазней працаваў у БАТЭ трэнерам юнацкай каманды.

У лютым 2017 года ўвайшоў у трэнерскі штаб Анатоля Юрэвіча ў «Энергетыку-БДУ»^[7]. У тым жа годзе зноў з’ехаў у Казахстан, дзе стаў працаваць тэхнічным дырэктарам Казахстанскай Федэрацыі футбола^[8]. У 2018 годзе вярнуўся ў «Энергетык-БДУ», дзе з пачатку 2019 года ўзначаліў сфарміраваны дубліруючы склад.

У маі 2019 года быў прызначаны галоўным трэнерам «Смаргоні»^[9]. Пад яго кіраўніцтвам каманда скончыла сезон 2019 на 14-м месцы ў Першай лізе, пасля чаго ён у лістападзе 2019 года пакінуў пасаду галоўнага трэнера^[10].

З 2021 года зноў стаў працаваць з дубліруючым складам «Энергетыка-БДУ», а ў лютым 2022 года быў прызначаны галоўным трэнерам асноўнай каманды^[11]. Як заявіў сам трэнер у інтэрв’ю, асноўнымі яго функцыямі былі прадстаўнічыя^[12], трэніровачнымі працэсамі кіравалі звычайна іншыя трэнеры ў структуры клуба. У маі 2023 года саступіў пасаду галоўнага трэнера Аляксею Мяркулаву, пры гэтым сам застаўся ў трэнерскім штабе каманды^[13][14].

У студзені 2024 года быў прызначаны галоўным трэнерам «Астраўца»^[15], аднак хутка пакінуў клуб^[16][17].

Дасягненні

• 01 Чэмпіён Беларусі: 1992
• Уладальнік Кубка Беларусі: 1992